Janneke keeping it real

“Zal ik eens kijken of er nog ijs op staat?” Meneer en dochter Wateetons aten een hapje bij de Jumbo foodmarkt na hun maandagavondboodschappensessie. De ‘er’ in dit geval was de app Toogoodtoogo, het ijs betrof Amsterdam Noords nieuwste én beste ijssalon IceIcebaby.

En jawel: nog één suprisebox voor €3,99. Klik. Koop. Daar aangekomen bleek die te bestaan uit een halve liter moka-ijs en twee bolletjes per persoon uit de mooi opgemaakte ijsbakken in de vitrine. Uitstekende deal! Meneer koos lemon-cheesecake en.. even kijken..eh pepernoten-ijs? Op de lemoncheese-cake: citroenversiering. Op de pepernotenbak: een handje kruidnoten.

Nu was er een tijd dat meneer het meisje terstond over de toonbank had getrokken om haar “NEE DAT ZIJN KRUIDNOTEN” in het gezicht te schreeuwen. Hongersnood, overstromingen, aardbevingen, de erfzonde, allemaal erg hoor, maar meneer’s rechtsvaardigheidsgevoel laaide pas in volle hevigheid op bij deze ultieme Culinaire Misdaad tegen de Mensheid. Kruidnoten zijn geen pepernoten.

Maar meneer wordt oud, gezapig en afgestompt. Het heilige vuur dat hem ooit kenmerkte is uitgedoofd. Het oude lijf – hoewel nog altijd met een fiere sixpack natuurlijk- moegestreden. “En een bolletje pepernotenijs” sprak hij, nam het bakje aan, zei “dank je wel” en ging op huis aan. Geen trilling in zijn stem. Geen rimpeling in zijn gelaat.

Gelukkig is er Janneke Vreugdehil. Good old Janneke. Bij haar woedt het vuur als vanouds:

Néé, dat zíjn geen pepernoten!!! Mijn betweterigste zelf komt elk jaar weer boven als het over de kruid- versus pepernotenkwestie gaat. Ik schreef er daarom nog maar eens een stukje over. 

Dank je Janneke, voor het voortzetten van de strijd.

Meneer gaat in zijn luie stoel zitten. Uit het raam kijken. Met een bakje, ach, whatever.