Science sunday: floëembanaan, marskombucha en schimmelvoer

In deze editie van Science Sunday: hoe de banaan in de afgelopen 7000 jaar onherkenbaar is veranderd, hoe je op Mars wel kombucha kunt eten maar niet kunt drinken en hoe schimmels de toekomst van ons eten vormen.

Geen pitten maar nog wel draden

Amper 7000 jaar geleden waren bananen niet de pitloze, vlezige vruchten die we nu kennen. Het vruchtvlees was doorspekt met harde zwarte zaden en nagenoeg oneetbaar. In plaats daarvan at men de bloemen van de bananenboom of de ondergrondse knollen en gebruikten de vezels uit de stam om touw en kleren van te maken. Hiep hiep hoera voor veredeling.

Waarom ze dan die draad (die overigens een naam heeft: floëem) nog niet weg hebben weten te werken is me een raadsel. Zelfs apen hebben er een hekel aan.

Lees meer in dit interessante artikel op science.org.

(Overigens, de hedendaagse banaan dreigt (andermaal) uit te sterven.

Kombucha overleeft Mars

Anders dan zijn zwakke, lichtgevoelige neven water- en melkkefir is een kombucha SCOBY nauwelijks kapot te krijgen. Je kunt hem negeren zo lang je wilt, zo zuur laten worden als je wilt, invriezen of drogen… na een paar keer verversen brouwt hij je favoriete drankje weer als vanouds. Aan uittesten of hij ook Mars-achtige omstandigheden overleeft was ik zelf nog niet toegekomen, maar gelukkig heeft een internationaal onderzoeksteam dat voor me gedaan. Bedank meiden.

De wetenschappers van het “Biology and Mars Experiment” (BIOMEX) project hadden in 2014 kombuchaculturen naar het International Space Station (ISS) gestuurd . Het doel was om meer te leren over de robuustheid van cellulose als biomarker, de genomische architectuur van kombucha, en het overlevingsgedrag onder buitenaardse omstandigheden.

Na anderhalf jaar onder gesimuleerde Martiaanse omstandigheden (kortom, buiten de deur van de ISS hangen) werden de monsters op aarde gereactiveerd en nog eens tweeënhalf jaar gekweekt. Hoewel de gesimuleerde Martiaanse omgeving de microbiële ecologie van de kombuchaculturen vernietigde, overleefde de een bacteriesoort (van het genus Komagataeibacter) die cellulose produceert.

Kortom, geen lekker drankje op Mars, maar die kwal blijft wel groeien. En daar kun je gelukkig ook veel mee.

De resultaten werden gepubliceerd in Frontiers in Microbiology. Lees meer.

De toekomst van ons eten is verrot

“De wetenschap wordt steeds beter in het domesticeren van gist. In de toekomst zullen gisten, schimmels en andere micro-organismen een grote rol gaan spelen in de duurzame productie van gezonde en lekkere voedingsmiddelen en dranken.”

Lees dit (Engelstalig) interview met Eddy Smit van de Wageningen Universiteit over de talloze toekomstige toepassingen van fermentatie.