Bosnië bites 6: de koffie

Uw correspondent is inmiddels in Herzegovina gearriveerd. Dat noem je dus vooral geen Bosnië, leerde meneer van de politieagent die hem staande hield omdat hij zijn stadslicht niet aan had. Dat verplichtlicht kwam hem op een boete van 30 kutmark te staan. Meneer probeerde er onderuit te komen met een glimlachend: “kom op, dat is toch niet hoe je ons verwelkomt in Bosnië?”

Onmiddellijk sloeg de sfeer om van zonnig naar grimmig en terwijl de hand van de diender richting zijn holster schoot beet hij meneer toe: “Dit is HERZEGOVINA, dat land daar in het Noorden, dat is Bosnië! ”

BAM! 60 kutmark.

Met al zijn charme probeerde meneer het tij te keren, ondertussen “tieten, tieten” tegen vriendin Wateetons sissend. Maar nadat de agent een paar keer schichtig om zich heen had gekeken veranderde hij plots zijn toon: “me, my colleage, some coffee, maybe ten mark?” Terwijl vriendin nog bezig was met haar bh trok meneer een briefje van 10 uit zijn portemonnee, gaf de diender lachend een hand en een schouderklop, verexcuseerde zich nogmaals voor de Bosnië-faux-pas en reed weg, een eerste ervaring met corruptie rijker. Best chill eigenlijk.

Koffie is alles in Bosnië Bosnië en Herzegovina. Het is niet ongewoon om binnen 100 meter drie koffietentjes tegen te komen. Zakendeals, huwelijksaanzoeken, de laatste roddels of je ontslag, alles gebeurt over een kop koffie. De kosten zijn meestal 1 tot 2 mark. 50 cent tot een euro dus. Alleen maar een espresso bestellen is geen probleem. Daar drie kwartier mee blijven zitten evenmin. Niemand die je geïrriteerd komt vragen of je nog iets wil. Van de snelle staande espresso van de Italianen moeten ze hier niks hebben. Koffie drink je met aandacht. Zelfs een espresso. Nog mooier: Bosanska kahva. Een soort Turkse koffie, dus met prut, in een mooi koperen kannetje, met een los kopje en een stukje lokum, Turks fruit. Voor als je extra veel tijd hebt, en geld. Bijvoorbeeld na je dienst.