De pizzaoven. Over natte isolatie en trampolines

Meneer weet het. Hij schrijft schandalig weinig. Zijn aandacht gaat uit naar de promotie van Over Rook en de eerste experimenten en pagina’s van Boek Vier. Er wordt dus wel geschreven, maar niet hier. Sorry. (Bis). En dan moest er ook nog vakantie gevierd worden. Deels in de vorm van worsttrip door Europa en deels in de buitenhuisjevorm. Het buitenhuisje waar meneers bijna voltooide pizzaoven bijna voltooid staat te zijn.

In de laatste post leerde u over het huisje dat meneer was begonnen te bouwen, om regen buiten en warmte binnen te houden. Voor dat eerste was nog een dak nodig, voor dat laatste vermiculiet. Dat ging niet goed samen. Meneer spande in de weken voor zijn vakantie steeds een zeiltje over zijn dakloze huisje, maar meermaals wist de regen er toch doorheen te glippen met natte isolatie als gevolg. Natte isolatie isoleert niet en droogt evenmin wanneer je er vervolgens weer een strak plastic zeiltje over spant als je na een kort weekend weer Amsterdamwaards keert. De oplossing kwam uiteindelijk van schoonouders Wateetons die  in de tijd dat meneer in Europa met zijn worst voor de regenbuien uit crosste de natgeworden vermiculiet op de buitenhuisjetrampoline lieten drogen. Probleem opgelost. Met dank.

Hout is niet zo hittebestendig. Daarom wilde meneer het huisje niet direct laten aansluiten op de schoorsteen en de deuropening. Bovendien kan hij niet zo netjes zagen. Daar moest dus een plintje gemaakt worden. Een hittebestendig plintje, dat bovendien de ronding van de deuropening netjes zou volgen. Meneer besloot na enig peinzen tot tegeltjes. Tegeltjes die hij natuurlijk vastzette met de allergoedkoopste kitsoort van de Action zodat hij binnen enkele weken tegeltjes op de grond begon te treffen. Hij leert het maar niet. Om te voorkomen dat de hele vermiculietvoorraad via zo’n los latend tegeltje het huisje uit zou stromen dichtte meneer de ruimte tussen huisje en schoorsteen met vermiculietcement. Dat werkte dan weer prima. Evenals de Pattex Ultramegafix a 12 euro per koker. Er gaat ook wel eens iets goed.

Het huisje heeft een fors volume en er moest dus vermiculiet bij. Meneer dacht slim en zuinig te zijn door een deel van de vermiculiet te vervangen door lege flessen. Immers, niet de vermiculiet zelf isoleert maar de lucht die het vasthoudt. En lege flessen houden ook lucht vast. Weken van skeptische blikken van meer technisch onderlegde gasten later groef hij de flessen weer uit en kocht (nog) maar gewoon een extra zak vermiculiet. En nog een paar.

Volgende keer (snel, dat beloof ik): het dak.