Ah shit (15)

Over mislukte dranken gesproken. Geinspireerd door de ge-wel-di-ge vlierbessenchampagne van gisteren dook meneer opnieuw in zijn voorraadkast. Daar stonden namelijk nog een paar flessen zelfgemaakte appelcider. Gemaakt in de zomer van 2005. Eerder was al de conclusie getrokken dat deze excercitie na maanden werk totaal mislukt was. Geen koolzuur en een een onaangename bedorven smaak. En dat terwijl de smaak gedurende het proces steeds prima was geweest. Meneer was trouwens zo dom geweest om ongeproefd een aantal flessen weg te geven aan vrienden. Die spreekt hij tegenwoordig niet meer.

Nu, de spontane gisting van het vlierbessen indachtig besloot hij de resterende vier flessen cider nog eens te proberen. Wie weet wat er gebeurd was in de afgelopen anderhalf jaar onderin het keukenkastje.

Aan de helft van de flessen was een schep suiker toegevoegd voor hij ze afsloot. Maar welke, dat wist hij natuurlijk niet meer. Een fles was slechts half gevuld met cider. Twee van de flessen, waaronder de half gevulde, ontkurkten met een duidelijke koolzuurdruk. Bij de andere twee was er een nauwelijks merkbaar sisje. De beide knallers hadden een prachtige heldere goudgele kleur met een forse hoeveelheid belletjes en een fijn schuimlaagje bij inschenken. Op het oog echte cider. Op de neus was het al minder: een bedorven luchtje verpestte de geur. Dit gold ook voor de smaak, de cidersmaak werd -zij het minder dan de geur- verpest door een bedorven bijsmaakje. Maar de tinteling op de tong was prachtig. Dat dan weer wel.

De andere twee flessen hadden minder last van de bedorven geur, maar hadden ook beduidend minder koolzuur. En lekker waren ze sowieso niet.

Conclusie: de anderhalf jaar had zeker effect gehad. Niet op de smaak, die was onveranderd smerig, maar wel op het koolzuur (en alcohol) gehalte. Dat was in die tijd gestegen, maar vermoedelijk alleen bij de flessen waaraan meneer een schep suiker had toegevoegd. Alle flessen werden leeggegoten in de gootsteen. Mooi, weer wat plek in de keukenkast.