Over Charcuterie supplement
Stop de persen, sla Over Charcuterie dicht! Dit recept moet er nog in: gedroogde lever!

Stop de persen, sla Over Charcuterie dicht! Dit recept moet er nog in: gedroogde lever!
“Yo bitch, je hebt me genept” Meneer en dochter Wateetons testen twee nieuwe vegetarische burgers tegen een vleesburger in een blinde proefopzet: de Beyond Burger en de Incredible Burger.
Meneer probeert weer eens kaas te maken en was bijna vergeten dat hij 11 jaar geleden ook al eens helemaal in de kaas was gedoken. Met de nodige ah shit momenten én successen. Vandaag: het maken van de Munsterkaas.
Er komt maar geen eind aan de heimwee van meneer naar de Elzas. Misschien is het omdat hij een dagje ouder wordt (er hang soms ook een druppel aan zijn neus). Misschien is het omdat hij content nodig heeft voor zijn blog. Hoe het ook zij, ter hoogte van Kintzheim sprak hij op stellige toon “ik moet weer meer kaas gaan maken”. Munsterkaas.
De Elzasser dagen liggen ver achter ons, maar met een beetje fantasie en veel wijn in de berging, kaasjes in de koelkast, af en toe op de parkeerplaats in de bus slapen en in de tuin van de buren pissen (terwijl we iets in het Duits schreeuwen) weten we het gevoel aardig vast te houden. En met flammkuchen natuurlijk.
In Over Charcuterie kom je alles te weten over het zelf maken van vleeswaren: van Italiaanse hammen, coppa en pancetta, tot beroemde Franse patés en terrines en Nederlandse slagersklassiekers als achterham of rookvlees.
Meneer reed onlangs met de wateetonsbus en de vriendin een weekje door de Elzas. Dit viel hem, in willekeurige volgorde en mate van interessantheid, op.
Recent dronk hij een kop koffie met Hans. Hans, 50+, met een prima lopend internationaal bedrijf is besmet door het worstvirus en wil er zijn werk van maken. Mooi. Hij is op zoek naar ruimte en medewerkers. Weten jullie iets?
Meneer zit nog wel eens op de fiets of in de wateetonsbus en dan luistert hij podcasts. Recentelijk toegevoegd aan zijn lijstje: smaakmakers van radiomaker Zegert van der Linde en niet alleen omdat meneer centraal staat in de laatste aflevering.
Net als zijn broertje en tal van andere lokale producten is de saucisse de Montbéliard logisch ontstaan ontstaan uit lokale omstandigheden: veel kaasboeren, dus veel wei en dus veel varkens om die wei op te eten, dat gekoppeld aan relatief vochtige en koele bergachtige omstandigheden waardoor rook van lokale bomen nodig was om hem te conserveren: een varkensworstje gerookt op naaldhout. Het is allemaal zo makkelijk.
Meneer zit alweer in zijn Action badjas achter de laptop, maar heeft een voorraad kaas, wijn en charcuterie in huis waarmee hij zich met de ogen dicht en neus open nog weken in de Elzas kan wanen. Daar at hij ook de saucisse de Morteau. Met een beetje proeven, een beetje google en een beetje basisworstkennis uit een zeker boek is die wel na te maken.
Op de laatste Elzasser vakantiedag probeert meneer nog een aantal artisinale charcuterie te scoren. Hij eindigt met een voorgesneden paté.