Nog een kadootje…

Telkens als ik het huis binnenstapte merkte mijn neus een toch ietwat typisch geurtje op. Eerst dacht ik dat het de hamster was die al tijden geen schone kooi had gehad. Dus die verschoond. Maar nee, geurtje was er nog. Toen ontdekte ik dat ik de macaronischotel van schoonzus medior al dagen op het fornuis had laten staan, ipv netjes in een doosje te doen en in de koelkast te zetten om mezelf weer een avond te ontlasten met het kookgebeuren. Hoppa, weg ermee.
En verdorie, het geurtje bleef en het was nu duidelijk dat het uit de voorraadkast kwam. Dus vanavond eindelijk die maar eens onder handen genomen. Natuurlijk was het de laatste en onderste plank: een half vergane ui, vastgeplakt tegen een bierblikje. Daarbij wat aardappels die wilden weglopen en het euvel is verholpen. Meteen wat onbestembare dingen die ik onderweg tegenkwam weggegooid, ik hoop niets waar meneer Wateetons erg gehecht aan is.