Een kippengelei hoort erbij
Mevrouw wenste kippensoep. “Maar de broccoli, zoete aardappel en pompoen dan?” sputterde meneer. Nee, dat was duidelijk oud nieuws. Met een brandende wang toog hij aan het werk. Kippensoep moest het worden. Van een soepkip, die minimaal zes uur getrokken had. Dus meneer kocht een soepkip, pleurde hem in een pan met water en stond de rest van de dag achter het fornuis om de kip te trekken. Hij verbaasde zich erover wat een enorme hoeveelheid rotzooi je van zo’n kip overhoudt. Er valt nog veel te winnen in de biotechnologie.
Die avond had mevrouw toch trek in wat anders, dus de kippenbouillon ging in de koelkast. Toen meneer hem de volgende avond er weer uithaalde was de soep veranderd in een gelei. Leuk speelgoed, vond ook dochter Wateetons. Plakt goed aan de muur.
Eindelijk kwam de soep op tafel. Met het kippenvlees, wat verse soepgroenten en een scheutje Riesling. Mevrouw vond niet te eten. Waterige meuk, was haar oordeel. Een herkenbaar kippensoepje werd het pas na het toevoegen van een blokje kippenbouillon. En wat vermicelli.
Verdachte kuren heeft mevrouw Wateetons… Ik neig naar hartelijke felicitaties. Er zit wel veel zout in een bouillonblokje: hoedt u voor een hoge bloeddruk!
Maar nee, die mogelijkheid was al geopperd en afgekeurd. Het is niet altijd feest.
Hahaha “Met een brandende wang toog hij aan het werk.” … zo’n voorstelling van een situatie máákt zo’n stukje toch helemaal 🙂
Meer schrijven meneer, meer schrijven!
Ik ben het wel met Sjoerd eens wat betreft de kuren, en de gok naar de fysieke staat van mevrouw; voor de zekerheid toch maar even testen?
keer haar ook de andere wang toe, dat zal haar leren!!
http://www.stichting-humanity.nl/opvang/index.php?categoryid=9&p2_articleid=8
P, dank je. Soms is dat net het zetje dat je nodig hebt. Typ dit vanuit een blijf van m’n lijfhuis. Mevrouw Wateetons = mevrouw Watatons.
Dan bij deze het nederige advies om volgende keer eerst wat groentjes (ui, wortel, prei….) te roerbakken in de pan tot deze een lekker kleurtje krijgen, dan de kip erbij en kokend water erover. Je krijgt er een donkerder gekleurde kippensoep van dan wij hier gewend zijn, maar het voegt veel extra smaak toe.
Groentjes weggooien, alle smaak is na het koken in de soep getrokken, en de soep afmaken met een lekkere hoeveelheid verse soepgroenten.
@Cara
Ik deed dat, maar de laatste tijd ben ik weer naar simpel aan het gaan. Ik vind dat soort rijke bouillons namelijk uitstekend voor een linzensoep, maar kippensoep moet naar kip smaken. Eenvoudigweg een soepkip nemen, niet veel meer dan een stengeltje peterselie, een stukje foelie, peper en zout.