Het is niet onopgemerkt gebleven

Eindelijk. De vele uren staren naar de statistieken. Het gedwongen worden zelf soep te maken in plaats van elke keer een lekker blik van de LIDL op te warmen. Tegen heug en meug op zaterdagochtend in een koud slachthuis een varken uit elkaar moeten trekken. Het honderden keren op jezelf stemmen bij Foodrank. Het met wilde paniek in de ogen wachten op inspiratie. Het als een bezetene draaikolken in een waterpannetje maken. Eindelijk, eindelijk, ein-de-lijk… het heeft zichzelf uitbetaald: meneer heeft een kookboek gekregen. Voor niks. Omdat hij meneer Wateetons is.

Gisteravond stond meneer Wateetons in het Haagse huis van NRC.next’s Janneke Vreugdenhil, een prosecco losjes in de hand, te converseren met gans culibloggend Nederland. Wat een pret. Het was een feest der herkenning, of niet eigenlijk, want de meesten kenden elkaar eigenlijk alleen digitaal. De konsequent kleurende kookkoningin Karin was natuurlijk in het rood, meneer én mevrouw Gerritsen fotografeerden zich suf, Gerrit-Jan converseerde zich suf, Ellen hief de lofzang op het Brabante leven, Anja bleek te bestaan uit meneer en mevrouw Anja en Edith bleek een hele mooie vrouw. En meneer? Hem had iedereen zich ouder en bourgondischer (lees: afgeleefd en dik) voorgesteld. Groot was de verbazing toen hij de jonge half-god bleek te zijn die hij is.
Wat meneer vindt van het kookboek zal hij u binnenkort vertellen. Maar reken er maar op dat het een laaiend enthousiast betoog zal worden. Meneer wil namelijk nog wel vaker op dit soort feestjes worden uitgenodigd.