Mevrouw Wateetons trekt een grens…
De dadels van Meneer Wateetons lagen open en bloot in het groente rekje te verschrompelen. Er lag een half verkreukeld plastic tasje onder. Voor lekkend vocht? Mevrouw Wateetons heeft het niet zo op dadels. Die dingen die je aan een stokje koopt doen haar herinneren aan the Silence of the Lambs, waar zo’n ding in iemands keel werd gevonden en wat later geen dadel bleek te zijn maar een vlinder in zijn cocon. Dus Mevrouw Wateetons ziet in dadels 20 vlinderpoppen aan een stokje (overigens eet ze ze wel, als ze in stukjes door het eten zijn gedaan). Verse dadels zien er beter uit, maar nu ze moeten indrogen (ofzo), wordt het gewoon weer een vies goedje. En toen schoonzusWateetonsjunior vijftig fruitvliegjes zag opvliegen toen ze in de buurt kwam was voor Mevrouw Wateetons de maat vol. Exit dadels, op naar het balkon en als ze het daar niet goed doen of de vogels ze opeten, pech voor Meneer.
Hij zal het weten, die meneer! Huilend staat hij naast het groenterekje. Maar wij hebben geen medeleven; eruit met die troep!
Harteloze familie Wateetons!
Eens zullen jullie beseffen dat de weg van tegenslag, de weg van genialiteit is!
Onwetenden! Onwaardigen!
Geen enkel begrip! Maar ja, je moet er mee leven…
Dadels dan maar drogen in de oven? Houden fruitvliegjes ook niet van.