Vanillevla, dat maakt u toch zeker zelf.

Uit de serie ‘dingen die u met minder moeite en voor minder geld in de supermarkt kunt kopen’ vandaag: vanillevla. Het stond al een poosje op mijn verlanglijstje, al had ik het Volkskrant artikel nodig om me dat weer te herinneren. Vanillevla, zo doorsnee, zo goedkoop, zo lekker. En dat maken het natuurlijk gewoon zelf.
Het daadwerkelijk maken van de vla is in minder dan tien minuten gebeurd. Daar staat helaas tegenover dat het dan nog zes uur kost voor de vla volledig is afgekoeld en je weet of het gelukt is. Meneer spendeerde de afgelopen dagen dus relatief weinig tijd in de keuken, maar wel veel tijd zittend voor de koelkast.

Ingrediënten, voor 1 ruime portie:

3 eidooiers
300 dl melk
een klein snufje zout
30 gram suiker
vanille (bij voorkeur een stokje, maar essence of vanillesuiker kan desnoods ook)
(ca 10 gram maizena)

Doe de melk in een pan en laat deze langzaam au bain marie warm worden met het vanillestokje erin. Meng ondertussen de rest van de ingrediënten door elkaar tot een papje zonder klonten. U kunt er een scheutje melk bijdoen zodat straks niet de helft van het ei-mengsel aan uw mengbeker blijft plakken. Giet als de melk een graad of 50 heeft bereikt het ei-mengsel in een klein straaltje bij de melk, al roerend. Verwarm continu rustig roerend de vla verder. U zult merken dat het stroperiger wordt. Verwarm tot een graad of 80. Blijf roeren. Laat het niet koken. Giet de warme vla, die als het goed is nog wat vloeibaarder is dan u wenselijk acht, in een bakje. Bedek met plasticfolie en laat afkoelen.

Een alternatieve bereidingswijze is om de maizena weg te laten en de eidooiers en uw rechterhand al het werk te laten doen. Dit is wat arbeidsintensiever want het vereist heftig kloppen met de garde tijdens het verwarmen, maar ook gedurende het afkoelen (tot handwarm). Dit leverde na volledig afkoelen een toetje op dat heerlijk romig en luchtig was, maar juist de luchtige consistentie niet helemaal op vanillevla leek. Desondanks geeft meneer aan deze bereidingswijze de voorkeur boven die met maizena.
En wat maken we van de vanillevla? Een vlaflip natuurlijk!

0 reacties op “Vanillevla, dat maakt u toch zeker zelf.”

'mees schreef:

25 augustus 2010 om 16:21

Ik had de keuringsdienst van waarde op tv gekeken,en daar zei een meneer hoe je zelf vanille vla kunt maken. Hij zei 1 liter melk, 30 gram suiker, 1 ei, 40 gram maizena, en 2 vanillestokjes, nou dat heb ik dus gedaan, het was echt geen succes!
Ten eerste was hij zeikdun! ik had hem af laten koelen, je kreeg velvorming op de vla, die heb ik eraf gehaald, maar dan dan allemaal klonten erin! Bah het leek net rijstepap! De smaak op zich ging wel, maar die klonten getverderrie!

Beantwoorden
Anoniem schreef:

10 oktober 2010 om 16:36

:oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops::oops:

Beantwoorden
Tristan schreef:

18 september 2011 om 15:18

Heb zelf gisteren een soortgelijk recept bereid. Bovenstaande reacties over klonten en velvorming herken ik niet. In mijn geval was zowel de textuur als de smaak juist beter dan bij commerciële vla. 🙂
Mijn ingrediënten: 4 eidooiers (eiwit bewaard voor bavarois!), 750ml melk, 2 zakjes vanille suiker, suiker (denk 50gram ongeveer), maizena (denk 25g) en een snufje zout. Verder nog wat kaneel en gewelde rozijnen. (in mijn geval uit een pot boerenjongens.)
De melk heb ik met de vanillesuiker verwarmd tot een graadje of 50. De overige ingrediënten, behalve de rozijnen en kaneel, heb ik door elkaar gemengd met de garde. Het mengsel heb ik al roerend met de garde toegevoegd en daarna verder verwarmd. Hierbij heb ik wel de nodige lucht in de vla geklopt, maar dat is een kwestie van smaak. (Hoewel het allicht ook een stuk klontvorming tegen kan gaan.)
Toen het bijna de juiste dikte had heb ik de rozijnen en kaneel toegevoegd, naar smaak. Het mengsel in het pannetje heb ik vervolgens bestrooid met poedersuiker. (Dit voorkomt velvorming!) Vervolgens heb ik het in de koelkast gezet om af te koelen.
Een paar uur later had ik de lekkerste vla ooit, zonder klonten en vel. Aangezien ik best veel vla had heb ik daarnet nog wat gepakt, en hij is nog beter. Gek genoeg had ik het nu niet bestrooid met poedersuiker, maar was de velvorming absoluut minimaal. Het flinterdunne “vel” was gewoon oplosbaar in de vla, wat aan de textuur niets veranderde. Een echt vel kan je dat ook niet noemen. 🙂
Als je van luchtig houdt zou je allicht ook kunnen proberen om stevig (maar niet tot boter) geklopte slagroom door je vla te spatelen.

Beantwoorden
1. Ineke schreef:
  
  24 september 2011 om 15:56
  
  Ik leg een velletje doorzichtbare folie op de vla(zacht aandrukken), en dan komt er nooit een velletje op
  
  Beantwoorden
2. Nathalie schreef:
  
  10 januari 2012 om 20:07
  
  Tristen,
  Ik woon in Zuid Portugal en er is hier geen vla te koop, dus heb ik jou receptje geprobeerd en het is een succes!!!! Mijn dochter is er woest op!! Heel hartelijk bedankt voor je receptje en zonnige groetjes uit Portugal.
  
  Beantwoorden
stefan schreef:

4 december 2011 om 19:08

Ik had hem gemaakt met 9g maizena. Gadverdamme. Ik ben al geen fan van maizena maar dit was gewoon smerig. Alles in de vuilnisbak

Beantwoorden
wilma schreef:

18 januari 2012 om 16:07

paar druppels verse citroensap maakt t perfect

Beantwoorden