Stoken, deel 1

Het moest er maar eens van komen, illegaal stoken in (buiten)huize Wateetons. Meneer is een man of niet. En hoewel de Methode Mulder zich redelijk succesvol had bewezen was meneer op zoek naar een wat robuster, minder arbeidsintensief en brandblaarvoorkomend alternatief. Dus zie hier: anderhalve meter 12 mm buigbaar koper uit de schuur, een koperen buis van de zelfde diameter uit de bouwmarkt (te buigen met een buigtang), een emmer waar je niks meer mee doet, een liter Portugiesischer rosé, een kookthermometer, een kookplaatje en een Erlenmeyer. Die laatste heb je misschien niet staan, maar denk ook eens aan een fluitketel waar je een goede rubber of kurken stop voor probeert te vinden. En geduld, laten we dat niet vergeten. Meneer en schoonmeneer Wateetons hebben uren vol verwachting naar het droge pijpuiteinde zitten staren, want het duurde erg lang voor de eerste druppels verschenen. Eerst moet het hele apparaat verwarmd zijn, anders condenseert de alcohol te vroeg en drupt het gewoon terug in de wijn. Bovendien hadden we de windingen niet helemaal netjes gemaakt waardoor er alcohol in bleef staan in plaats van door te stromen in onze verlangende monden.

Maar tóen hij kwam, was de beloning ook groot. Een ongemeten, maar knetterhoog alcoholpercentage zetten onze kelen en harten in vlam. En het smaakte nog helemaal niet vies ook. Ondanks de prut die uit de tientallen jaren oude koperbuis meekwam. Kortom, missie geslaagd. Maar er is nog voldoende werk aan de winkel. De hoeveelheid gewonnen alcohol was bijvoorbeeld nogal beperkt. Na een paar uur voorbereiden, bouwen, en wachten waren meneer en schoonmeneer het wel zat. De volgende keer gaan ze voor de productie. De windsels moeten ook herbogen worden zodat ze allemaal netjes naar beneden lopen, en de temperatuur moet beter in de gaten gehouden worden om een zo zuiver mogelijk destillaat te krijgen. En die lekkende emmer hielp ook niet. Maar eerst een paracetamolletje tegen de kater.

oh, en methanol? schmetanol!