Voedermais is ook mais
Om de hoek van meneer’s buitenhuisje groeit welig de mais. Zoals overal op de Veluwe. Zandgrond he, schijnt ook heel groot te zijn in Afrika. Helaas betreft het wel voedermais. Díervoeder welteverstaan, niet meneervoeder. Maar meneer is niet voor een kleintje vervaard. “Voedermais is ook mais”, zo denkt hij. “En wat een koe kan, kan meneer ook”. Aan zijn zelfvertrouwen heeft het nooit gelegen. Enfin, daad bij woord enzo, en daar stond hij met een borrelend pannetje water op zijn propaangasstelletje angstig naar een kneiterharde en van insecten vergeven maiskolf te staren. Na een kwartiertje koken durfde hij het aan. Een kilo boter en een pond zout bij de hand. En verdomd: het was eetbaar! Maar, taai, melig en hard. Dat wel. En ook weinig zoet, iets wat van het als ‘suikermais’ in markt gezette concurrerende mensenvoeder niet gezegd kan worden. Maar de aanstonde oorlog overleeft hij er makkelijk mee, als u niet op een hongerbuikje of tand meer of minder kijkt, althans.
0 reacties op “Voedermais is ook mais”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Alternatief worstomhulsel: een petfles
Een petfles kan alles. Van het brouwen van cider en kombucha tot het vangen van rivierkreeftjes. Je kunt er ook worst in maken. Lees meer…
Kombucha reanimatie. Kun je een verwaarloosde SCOBY tot leven wekken?
Meneer Wateetons, het type dat vol enthousiasme met honderd projectjes begint om ze vervolgens weer allemaal te verwaarlozen, probeert een jaar lang uitgedroogde kombucha SCOBY tot leven te wekken.
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Toen wij naar Brabant verhuisden, zo’n 34 jaar geleden dacht mijn moeder precies hetzelfde: “mais, lekker!”. En in plaats van gewoon die 4 kolven te “jatten” belde ze netjes bij de boer aan. Had ze beter niet kunnen doen, want die snapte er he-le-maal niks van. Ten eerste was die mais “vur de verkens”, dus je spoorde al niet dat je “verkensvoer” wilde eten, ten tweede spoorden we ook niet dat we het gingen vragen ipv gewoon te pakken.
Daarna dus nooit meer gevraagd, maar gewoon gepakt. Het is wel zo dat september veel en veel te laat is. Dan is de mais inderdaad geel en droog en taaiig. Maar een maand of 2 (ik weet het eigenlijk niet meer precies wat de beste tijd is) terug, toen was ie lekker! Ik heb nog jarenlang de suikermais in de winkels vies gevonden, want zo zoet. Maar ben er ondertussen wel aan gewend. Want mais-fan blijf ik. Lekker knagen!
En dat het voor de varkens is, dat heb ik nooit een probleem gevonden, maar later begreep ik dat omdat het voor de varkens is er ook niet zulke hoge eisen aan gesteld worden. Qua bodemvervuiling en verdelgingsmiddelen enzo. Dus ja, ik weet eigenlijk niet of het wel zo goed is voor menselijke consumptie.
Wij wonen midden tussen de varkens, én de mais. (Gemert, Noord Brabant) De varkensmest wordt hier met zeer gulle hand over de grond gestrooid waar dan later de mais op geteeld wordt! Wij hebben wel eens aardappels gegeten van vrienden die zo’n stukje “maisland” bij hun tuin kregen. Zij hadden meteen na de mais, aardappelen gezet op dat stuk grond. Níet te eten die aardappelen. Het was alsof je de varkensmest terugproefde in de aardappelen! Het is dus niet alleen het soort mais, maar vooral ook de grond waarop de mais geteeld is.
Ah Gemert, da’s neffe Baokel!
Was misschien dezelfde verkensboer. 😉
Een van de problemen met de intensieve veeteelt in Nederland is het chronische mestoverschot; als je zoveel beesten op een hoopje stapelt poepen ze meer dan dat je het uit kan rijden op het land. Plantjes vinden mest wel leuk, maar alles met mate; te veel mest en het gaat dood. De plant die het meest resistent is tegen grote hoeveelheden mest is maïs.
De reden dat er zoveel maïs staat in gebieden met veel intensieve veeteelt (en dan met name intensieve varkenshouderij) is dus eerst en vooral dat dat simpelweg het enige gewas is dat stand houdt.
De eisen die aan diervoeder gesteld worden zijn een stuk lager dan die voor menselijke voeding. Het zou zo moeten zijn – en dit stukje van het verhaal weet ik niet zeker – dat door die overbemesting deze mais niet geschikt wordt geacht voor menselijke consumptie omdat er teveel nitraten, fosfaten en andere stoffen uit de mest inzitten.
Ware varkensgerelateerde epistels! U bent goed onderlegd.