Op jacht

Was de recente regen toch ergens goed voor. Uit de grasmat van Landgoed In den Drie Wateetonschen, waar meneer zomers zijn weekenden doorbrengt plopten plots de paddenstoelen. Meestal negeert meneer die maar een beetje. Hoewel hij afgelopen herfst rond de twintig verschillende soorten ontdekte wist hij er geen een met zekerheid te determineren. En aan u had hij ook niet veel. Maar meneer vond onlangs een aardig boek bij de witte boeken markt (bij gebrek aan een iphone voor de app van Casa Foresta). Daaruit leerde hij dat die prontig behoede stoeltjes boleten waren. Bij nadere beschouwing stond het hele terrein vol met boleten. En ‘boleten kun je eten!’ Enthousiast geworden ging meneer verder speuren. Ook in dat verwaarloosde stukje land van ongeveer 500 m2 achter zijn huis, waar al dertig jaar de bomen gewoon mogen omvallen en nooit een blad of tak wordt opgeruimd. Daar trof hij, in het meest verwaarloosde hoekje van dit verwaarloosde bos de kroon van elke paddenstoelenmand, de enige eetbare paddenstoel die meneer zelfs zonder een boek zou hebben herkend: de cantharel.

ps. doe ’s effe helpen. Wat is dit? Zeer talrijk, smakelijk ogend, maar meneer kwam er niet achter wat het was. Een gewone krulzoom misschien?