Meneer leest een boek: het paddenstoelenboek

Meneer koopt ze al jaren met enige regelmaat: paddenstoelenboeken. Met elke keer hetzelfde goede voornemen: meneer wordt ‘hunter’. Maar elke keer eindigt hij met  goed gevulde kast maar een leeg mandje. Steeds met dezelfde reden. Het boek bevat steevast bladzijden en bladzijden vol paddenstoelen die voor de beginnende hunter allemaal op elkaar lijken. Eetbaar, oneetbaar of giftig. Nederlands, centraal-Aziatisch of oud-Pools. Algemeen, zeldzaam of uitgestorven. Een overdaad aan informatie. Meneer ziet door de russula’s de cantharellen niet meer waarna het boek in de kast en meneer in een mycologische depressie verdwijnt.

Tot hij Het Paddenstoelenboek van Edwin Flores, van Casa Foresta in handen kreeg. Edwin pakt het anders aan. Hij heeft niet het alomvattende mycologisch standaardwerk willen maken. Edwin beperkt zich tot twintig paddenstoelen. Allemaal eetbaar, allemaal in Nederland te vinden, en allemaal nauwelijks te verwarren met een giftige variant. Een briljant idee, in z’n eenvoud. Want Edwin snapt dat de meeste van ons alleen maar in paddenstoelen geinteresseerd zijn omdat we ze willen eten.  En als alle zeldzame linksdraaiende varianten van de giftige bekerzwamknolamanietdinges dat niet zijn, dan willen we daar ook niks over te lezen.

Uniek aan dit boek is verder dat Edwin ons ook nog eens leert hoe je je eigen (eetbare) paddenstoelen kunt kweken, met een prefab baaltje of door je eigen boomstammetjes te enten. Het bevat ook mooie recepten, fraaie foto’s en geinige tekeningetjes van van Yvette van Boven. Het enige dat meneer miste was een jaarkalender, waarin duidelijk te zien is welke paddenstoel wanneer te vinden is. En, vooruit, misschien een goede editor, want Edwin is weliswaar ‘s lands grootste  hunter maar niet de grootste writer.

En het geschiedde: na het bladeren door Het Paddenstoelenboek was meneer nog steeds vol goede moed. Geen depressie, geen system overload.  De paden op, de lanen in! Hunten.