Stevia, suiker en aspartaam – the battle
In de supermarkt kreeg meneer een paar klontjes in de hand gedrukt. Het Stevia-promotieteam. Stevia! De posterboy van caloriebewuste E-gekkies. Het is natuurlijk! En natuurlijk is goed. Dat spreekt voor zich. Net als chemisch natuurlijk slecht is. Aspartaam! Kanker! Methanol! Obesitas! Maar is Stevia ook lekker? Want de enige reden die meneer ziet om de twee soeplepels aspartaam die hij ‘s ochtends, puur, naar binnen werkt te vervangen voor iets anders, is de smaak. Aspartaam heeft een onaangenaam bijsmaakje. Daar kan zelfs hij niet omheen.
Tijd voor een test.
Meneer en mevrouw namen drie even grote glazen muntthee. Meneer nummerde ze en deed in glas 1 een klontje stevia, in glas 2 een theelepel suiker en in glas 3 twee theelepels aspartaam, beseffende dat aspartaam zoetkracht verliest in een warme vloeistof. Vervolgens zette hij mevrouw Wateetons de drie glazen in willekeurige volgorde voor. Daarna vroeg hij mevrouw, die niet wist welke glas wat bevatte, de geblinddoekte meneer de drie glazen in willekeurige volgorde voor te zetten.
Zo oordeelde het wateetons-proefteam:
| Mevrouw | Meneer | |
| Stevia (1) | Het zoetst van de drie. Als ik zou moeten kiezen is deze het lekkerst. | Minder zoet dan 3 (na het toevoegen van een extra schep bij 3). Gewoon zoet, geen bijsmaak. |
| Suiker (2) | Ik proef niet veel zoet (beetje erbij gedaan). Prima. Geen nasmaak. | Sterk zoet (idem, ook na toevoegen een schep tijdens mevrouw’s proefsessie). Beetje een onnatuurlijk zoetje. |
| Aspartaam (3) | Ik proef helemaal geen zoet. (een schepje erbij). Ik proef niet al te veel verschil, maar deze heeft een hint van een nasmaak. Maar je moet er wel erg op letten | Dit is een tikkeltje chemisch. |
Zowel mevrouw als meneer beoordeelde Stevia als het lekkerst. Bovendien leek het meer zoetkracht te hebben dan zowel suiker als aspartaam. Van die laatste twee was meer nodig voor een zelfde zoetbeleving. Aspartaam vonden zowel meneer als mevrouw, zoals verwacht, wat chemisch aandoen.
Potverdikkie! Stevia wint. Het is gemaakt van lieve plantjes én het is lekker.
0 reacties op “Stevia, suiker en aspartaam – the battle”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Nieuwe Wateetons site
In 2006 startte meneer Wateetons nietsvermoedend een culinair blogje. 15 jaar later bestaat het nog steeds, met 3000+ posts, 8 boeken, honderden workshops en één Meneer. En, een nieuw design dat beter recht doet aan de vele producten van Ome Meneer Wateetons.
Dingen die ons opvielen in Hongarije
Drie weken reisden wij met een busje door Hongarije. Dit viel ons op. Van ambulance geluid tot walnoten, tot het toetjesassortiment en de super mcfreeze.
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Stevia puur natuur? Het zuiveren en bewerken van Stevia gebeurt middels methanol en ethanolextracties, daarom is het predicaat ‘honderd procent puur chemisch bereid’ ook op zijn plaats.
Zie blog Frank van Berkum: http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Frank-van-Berkum/Blogbericht-14/116313/Zoetstoffen-een-bittere-strijd.htm?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
Niet alles meteen slikken als zoete koek 🙂
Ik denk dat die kwalificatie wat kort door de bocht is. Als je iets klaarmaakt middels koken, of met een infusiemethode (thee…) kun je dat ook wel roepen.
Je kunt het plantje ook in z’n geheel gebruiken, maar dat is ten eerste niet echt handig, en bovendien weet je niet wat er verder nog in zit, dat de smaak mogelijk aantast in het gerecht/de drank die je wilt bereiden. Je gooit tenslotte ook geen suikerbiet in je koffie.
Persoonlijk zit ik meer met het feit dat de ge-extraheerde zoetstof dermate sterk is, at het aangevuld moet worden met andere stoffen (o.a.inuline word gebruikt) om het een beetje doseerbaar te houden.
Stevia is net als riet-, biet- of esdoornsuiker van natuurlijke oorsprong – het is niet “bedacht”. Of het dat tot een beter en/of gewenster product maakt, laat ik graag bij de lezer.
Als je een afkeer hebt van industriële processen (en daar heb ik best een beeld bij) dan kun je het ook gewoon zelf kweken hoor. Een heel stuk makkelijker dan suikerriet, in ons klimaat. Maar voorzichtig doseren, dus.
Just my €0,02…
Die Job is wel van alle markten thuis zeg.
Ach, Ik heb het ooit eens gekweekt – ik kreeg wat zaad (bijna stof, zo fijn) van een kennis, en heb het binnen in een bak opgekweekt. Er kwamen trouwens maar verbazend weinig plantjes op, en het is een onooglijk plantje, eerlijk gezegd.
Als je het in je tuin aantreft trek je het uit de grond. Gelukkig zal dat niet snel gebeuren, want ik denk niet dat je het buiten kunt laten aanslaan.
Ik ben niet zo’n zoetekauw, bij mij gaat een kilo suiker rustig een jaar of meer mee – het wordt vooral gebruikt om m’n gist tevreden te houden als ik brood- of pizzadeeg maak.
Maar een paar steviablaadjes in de curry was wel een aanrader, een mooie pittige curry krijgt zo een soort zoete basissmaak, die het erg leuk doet bij allerlei gerechten, zonder het dissonerende dat een fruitsmaak (appel, ananas) in sommige gevallen heeft. Ik ben erg van de frisse fruitige smaken hoor, maar soms past het niet. Ik heb ook al eens met vijgen in de curry geëxperimenteerd, maar dat was het toch ook niet echt. Past meer bij harissa of zo. Stevia was wel OK.
In thee is het best te pruimen, in koffie niet te zuipen
“kreeg meneer een paar klontjes in de hand gedrukt”, het moet ook niet makkelijker worden. “Zoals iedereen zou moeten weten kiest meneer met zijn rollende biceps nooit de makkelijkste weg. Met gevaar voor eigen leven had hij enkele zaadjes bemachtigd en deze geplant. Na maanden vertroetelen kwamen de eerste blaadjes aan het met liefde geplante zaadje tevoorschijn. Zonder aarzelen en met grote experimenteerdrift in zijn achterhoofd deed meneer hier iets mee waar verder niet op in wil gaan, maar de zoetheid die dit had deed de smaak van pure suiker verbleken. (al kon hij volgens mevrouw wateetons niet tippen aan de zoetheid van honing”