Dooie vissies

Mevrouw Wateetons zal het beamen, meneer kan geen brug overlopen, kanaal passeren of sloot doorwaden zonder stil te staan om te kijken of hij vissen ziet. Samen naar de markt gaan zit er al helemaal niet meer in, meneer heeft alleen maar oog voor de viskramen. Groot was dan ook zijn blijdschap toen hij (zonder mevrouw, zij ook blij) werd uitgenodigd om de visafslag van Scheveningen te bezoeken ter promotie van het Haags festival VISSCH dat aankomend weekend gehouden zal worden. Dat hij daarvoor om 4:15 uit zijn bed moest had hij er graag voor over. Vissen zijn ochtendmensen.

Het was mooi. Ondanks dat het volgens de rondleidingmeneer van Simonis een stille dag was, binnen een toch al jaren gedecimeerde visaanvoer, had meneer nog nooit zo veel schubben bij elkaar gezien. Verse vissen, van zwaardvis tot sprot en van schar tot schol. Allen met kraakheldere ogen, intacte slijmlaag, stevig vlees, heldere kieuwen en nagenoeg geen visgeur. “Want verse vis ruikt naar zeewier” doceerde de keurmeester. “Niet dat ik weet hoe zeewier ruikt” voegde hij er aan toe. In ieder geval niet naar vis. Meneer leerde, naast deze versheidsindicatoren, dat schol, poon en schar ondergewaardeerde vissen zijn die je momenteel voor bijna niets kunt kopen. Hij zag de grijze poon op de afslag weggaan voor rond de €0,30 per kilo en de schol voor een euro. Althans, dat denkt hij. Zo’n veiling is voor een buitenstaander nauwelijks te volgen. De tarbot daarentegen vond men overprijst. Lekker, maar niet zo lekker dat hij dat geld waard is. Iedereen die hij sprak verzekerde meneer ervan dat er meer dan voldoende vis in de Noordzee zit. Andere vis dan vroeger, dat wel. Door de opwarming van de zee verdwijnt de kabeljauw naar het noorden, terwijl er nu bijvoorbeeld zeebaars gevangen wordt die vroeger niet voorkwam. Nu was er niemand van Greenpeace, of de EU, uitgenodigd dus mogelijk is die informatie wat gekleurd. Over die laatste werden harde woorden gesproken: een algeheel gebrek aan kennis, handjeklap met quota en ingrijpende maatregelen en eisen die zowel vissers als visstand schaden.  Aan de andere kant, dergelijke maatregelen bleken wel de katalysator van technische innovaties als het pulsvissen, waarbij vissen niet met kettingen maar met elektrische stroom het net in gejaagd worden, wat zowel minder bodemberoering als brandstofverbruikt geeft. Enfin. Meneer weet het het ook allemaal niet. Feit is dat hij dol is op dooie vissies. En dat dooie Noordzeevissies lekker, gezond en lokaal zijn en dat we er, in verhouding tot vlees, veel te weinig van eten.  We laten maar liefst 90% van de aanvoer uit Scheveningen naar het buitenland vertrekken terwijl we een smakeloze diepvriespanga (misprijzend ‘antibiotica-lappies’ genoemd) uit Zuid-0ost Azië in de pan gooien. Onbegrijpelijk.

Tijd dus voor een feestje, om de Noordzeevis in het zonnetje te zetten (maar niet te lang, denk aan zeewier): VISSCH!

Op 5, 6 en 7 september 2014 staat dit meest bekende Haagse streekproduct centraal tijdens VISSCH. Het festival draait om het bereiden en proeven van vooral lokale vis (uit de Noordzee); een 6-tal (vis)restaurants uit Scheveningen geven daarbij hun culinaire kijk op eigentijdse visbereiding.

Het culinaire gedeelte wordt omlijst met een muzikaal en inhoudelijk programma. Naast lezingen door zeegerelateerde kunstenaars als Hugo Schuitemaker en Bruno van den Elshout kunnen bezoekers op een bijzondere lokatie korte visdocumentaires bekijken in de VISSCH-cinema. En workshops over vis-wijn combinaties worden afgewisseld met ontdekkingsreizen naar de vloedlijn voor jeugdige bezoekertjes. Voor de muziekliefhebber staan oa de Haagse iconen Splendid, the Raspers en Friends of the Family geprogrammeerd.

Meer informatie op de website.