Cider maken: hevelen en klaren

Zie hier voor stap 1: het verpulpen

Zie hier voor stap 2: het uitpersen

Stap 3: het drinken

Pulp geeft smaak. Maar pulp geeft ook troebel. Gelukkig is er zoiets als zwaartekracht * tijd. Die rekent genadeloos af met elke, of in ieder geval de meeste, ondoorzichtigheid. Maar de centimeters dikke laag prut die er zich op de bodem van meneers 5-literflessen verzamelt bestaat niet alleen uit stukjes schil en vruchtvlees. Het is ook een dode gistcellengraf. En op termijn geven die smaak af aan je wijn in wording. Wij willen heldere én fris smakende cider. Weg ermee dus. Door te hevelen.

Dat hevelen gaat eigenlijk precies zoals je ‘s nachts wat benzine uit de tank van de buurman leent. Een slang, een hoogteverschil en een mond. En natuurlijk precies op tijd de slang weer uit je mond halen, hoewel cider daarin wat meer vergevend is dan benzine. Heel voorzichtig afschenken kan trouwens ook, maar meneer is daar niet zo goed in. Zuigen kan hij destebeter. Helaas lukt het nooit om de bodemprut volledig te scheiden van de drank. Immers, zodra de zuigslang de bodem begint te naderen begint er prut mee te komen. Er blijft dus altijd een bodempje wijn of cider achter, nog buiten de prut die van zichzelf natuurlijk ook wat volume inneemt. Het gevolg: je gistingsfles is minder vol dan hij was. Geen ramp, dat betekent gewoon minder cider, ware het niet dat de gistingsfles zo gevormd is de oppervlakte van de drank bij volledige vulling zo klein mogelijk is. Zo wordt de kans op het ontstaan van schimmels (die zuurstof nodig hebben) beperkt. Minder drank betekent alsnog een groter oppervlak. Meneer compenseert dat altijd door er wat appelsap bij te gieten, maar recent las hij dat gekookt en afgekoeld water ook wel gebruikt wordt.

Meneer heeft nu twee keer geheveld. Drie keer geldt meestal als voldoende voor een heldere wijn. Maar geen nood, als zwaartekracht * tijd onvoldoende blijkt dan is er altijd nog zwaartekracht * tijd * Brouwmarkt.