Recept: confit van wilde ganzenpoten

“Het leek me wel leuk, maar nu weet ik dat niet meer zo zeker”. Bij aanvang van elke workshop maakt meneer Wateetons een kennismakingsrondje. Wat brengt de 20 deelnemers ertoe om op een woensdagavond paté te willen leren maken, of worst of bier. Of, in het meest extreme geval wilde ganzen te leren uitbenen en verwerken. Precies dat vroegen enkele deelnemers zich afgelopen woensdag opeens ook af toen ze rond een kuip met 23 overduidelijk overleden ganzen stonden. Ze ruiken in de veren niet al te fris, zijn soms besmeurd met modder of bloed en altijd met de dood. Even slikken.

Een uur of drie later zat iedereen ontspannen en vrolijk aan tafel, en schepte nog een ganzenworst, plakje gerookte borstfilet of ganzenfrikandel op. Met curry en uitjes. Weg spanning, weg rare geur, weg dood. Gans was vlees geworden, vlees was voedsel geworden, voedsel was frikandel geworden. Noodzakelijke schadebestrijding, geëindigd in een mooie ervaring en dito maaltijd. Meneer en Sacha van Boergondineren waren tot 1:30 bezig met donsveren vegen en bloed opdweilen. Ook een mooie ervaring.

In de koelkast trof meneer bij vertrek nog een zak poten. Vergeten. Daar kunnen we wel wat mee.

Wilde gans is een heerlijk, maar ook een beetje lastig product. Een wilde hele gans in de oven bereiden kan bijvoorbeeld niet: de poten hebben zeker vier keer zo veel tijd nodig om gaar te worden dan de borsten. Je bereidt de onderdelen dus los. Die poten zijn wel absoluut fantastisch, maar ze hebben veel tijd nodig. Confijten bijvoorbeeld. In de snelkookpan natuurlijk, we hebben wel meer te doen.

Ook een keer ervaren? In juni geeft meneer weer een workshop Kop tot Staart Wilde Gans.