Dagelijkse Elzasser charcuterie en worst (5)

‘t Is mooi spul jongens, die Elzas. Klein, maar zeer gevarieerd. Van besneeuwde toppen van 1400 meter tot groene dalen met pittoreske dorpjes en uitgestrekte wijngaarden. En heel veel bakkers, slagers en salon de thé’s. Op de laatste vakantiedag besloot meneer nog een paar patés en terrines te proberen. Hij had er al manoeuvrerend door het Elzasser eetlandschap al een paar geprobeerd, maar nog geen vergelijking gemaakt.

Nu was deze laatste vakantiedag een zaterdag, en de klok wees vijf uur aan toen hij de plotselinge patépassie ervoer. Alle slagers dicht. Natuurlijk of course. Die hanteren sowieso openingstijden van een uurtje ‘s ochtends en een stiefkwartiertje in de middag, en zaterdag eind van de middag is dan al helemaal te veel gevraagd. Dan maar een super U, sommige daarvan hebben meterslange charcuterie- en kaastoonbank toen zich kan meten met het lokale artisinale aanbod. Dat gold niet voor degene die zich binnen redelijke rijafstand van meneer bevonden, zo bleek. Dus eindigde vriendin en meneer Wateetons het charcuterière deel van hun Elzasreis met drie plakken supermarktpaté, waarvan ééntje zelfs industrieel in plakken was voorgesneden. Een ander had een fraaie rouleaux in het midden. “Fois gras?” probeerde vriendin Wateetons nog. “Mwoah, zoiets” mompelde de vleesdame, snel een andere kant op kijkend.

Thuis maar weer snel zelf maken.