Slowakije: het ijs

In Bratislava, of enig middelgroot dorpje daarbuiten, kun je geen 300 meter lopen zonder op een schepijstentje te stuiten. Slowaken houden van ijs. Buiten de allergrootste touristengebieden kost een bolletje slechts €0,60. Aan slagroom doen ze niet en spikkels kun je ook wel vergeten. Softijs heeft meneer evenmin nog gespot. Ook op een kwaliteitshoorntje van koek hoef je niet te rekenen, je krijgt standaard zo’n voorgevormd el cheapo exemplaar en pas als je 30 cent extra bereid bent te betalen krijg je een mooier hoorntje, die dan soms wel in bijvoorbeeld chocolade of non-descripte rode zoetigheid is gedoopt. Dat maakt het gebrek aan spikkels of chocodip een beetje goed.

Zoals op veel plekken in Europa is de variatie aan smaken bij de meeste aanbieders groot. De presentatie is weelderig, dikke lagen chocolade, fruit of noten bovenop de bakken waar je in je bolletje nooit wat van terugvindt. Zelfs op de meest populaire plekken van Bratislava -waar iedereen uitstekend Engels spreekt- ontbrak consequent de vertaling van de smaken, maar met de plaatjes, versieringdeductie en een dosis yolo kom je een eind. De kwaliteit is aardig, maar niet bijzonder. Beter dan in Bosnië, slechter dan in Italië.

De Slowaken houden opvallend veel van smurfenijs. Waar dit bij ons in de kinderhoek gepositioneerd is bestelt hier zakenman tot voetbalmoeder zonder schroom een bolletje šmolko. Onze gids in Bratislava kon het ook niet uitleggen. “Slovaks love their šmolko!” Meneer Wateetons – voetbalmoeder van het jaar 2008- probeerde een bolletje: een ondefinieerbare mix van vanille, banaan en malaga. Maar bovenal opvallend onblauw, en niet één stukje smurf.

Meer over meneers eetavonturen in Slowakije.