14 dingen die opvielen in Marokko
Meneer is weer terug van een rondreis van twee weken door Marokko. Hij heeft vrijwel alleen maar eet-foto’s en -instagramfilmpjes gemaakt. Dus een dia avond zit er niet in, althans niet een waar iemand op af komt. Hoeft hij ook geen dia apparaat te kopen, dat scheelt weer.
De volgende 14 dingen vielen meneer nog op:
Wie eet die dadels
Op elke straathoek vind je een kraam met een rijk assortiment aan dadels -minstens tien verschillende soorten- maar behalve op de allereerste avond is meneer er nooit een tegen gekomen in zijn maaltijd. Onbijt, lunch, diner. Zoet of hartig. Streetfood of restaurant. Wie eet al die dadels?
Sfeer is voor mietjes
Licht is om bij te kijken, sfeer is voor mietjes. Elke etalage, elk restaurant, elk restaurant en elke hotelkamer is schel verlicht met het allerwitste flitslicht. Lampenkappen zijn ook maar aanstellerij, licht is licht. Een peertje aan draadje werkt even goed. Meneer is zo langzamerhand wel benieuwd hoe het Marokkaanse red light district eruit ziet.
Alleen op de wereld
Meneer en vriendin waren in Marokko in januari. In de eerste anderhalve week van hun vakantie hebben zij minder dan tien andere westerlingen gezien. Niet figuurlijk gesproken, daadwerkelijk minder dan twee handen blanke toeristen. En dat terwijl meneer echt wel vaak in de spiegel kijkt. Zodra ze de bekendere steden aandeden – Essaouira, Agadir- werden dat er makkelijk twee dozijn per uur.
Willen jullie soms een broodje PRAK!
De warme prak uit je jeugd is hier nog actueel, met name als je een broodje koopt. Alle ingrediënten, worst, vlees, groente en saus, worden vakkundig met de zijkant van een aardappelschilmesje in je broodje tot een puree geprakt. Het liefst meerdere keren achter elkaar. Je broodje merguez of kofte eindigt in alle gevallen als een broodje Marokkaanse prak. Meneer miste alleen nog de vette jus en appelmoes en uiteindelijk de yoghurt met suiker in hetzelfde broodje.
Papa fume une pipe
Wil je op vakantie naar Marokko buiten de gebaande paden – en dat is in dit seizoen dus overal behalve de grote steden – dan doe je er verstandig aan je middelbare school Frans op te halen. Op Engels hoef je meestal niet te rekenen maar 90% van de mensen spreekt zeer goed Frans. Of neem een spoedcursus Berber of Arabisch.
Ich bin ein Berber
Over Berber gesproken. Berber is het vegan van Marokko. Als je iemand ontmoet weet je binnen 5 minuten of hij Berber is of niet. Als hij het je niet vertelt is het geen Berber. Dan is het een Arabier. En dan zal een Berber ernaast- met nauwelijks verholen minachting- vertellen dat het geen Berber is maar een Arabier. En dat hij wél Berber is.
Een keer trek je de conclusie
Binnen een kwartier kun je twee interacties hebben die op dezelfde manier beginnen “Where are you from? I have a friend in Utrecht!”. Die interacties eindigen in het ene geval in een tapijtenwinkel en in het andere geval in een uur lang lullen met een pot thee en een uitnodiging om thuis tagine te komen eten. Dat maakt de sociale interacties hier verwarrend. Aan de ene kant is men hier oprecht aardig, behulpzaam en geïnteresseerd en heb je als je er voor open staat hele leuke spontane interacties. Aan de andere kant word je permanent genaaid en als inkomstenbron gezien. Het is moeilijk om het verschil ertussen te zien.
Boter op je bord
Honing, jam, dunne pindakaas, olijfolie en boter. Heel veel boter. Dat krijg je bij je ontbijt. Veel boter. Keihard. En heel veel.
Hervonden liefde
Meneer en vriendin hebben hun liefde voor honing in Marokko hervonden. Niet dat ze specifiek een haat hadden ontwikkeld voor dit zo dapper bij elkaar geploeterde suikergoedje, maar laten we zeggen dat ze er neutraal tegenover stonden en misschien zelfs wel eens in de supermarkt kochten. Nu beseffen ze weer hoe lekker en gevarieerd honing is.
De toonbank is buiten
Slagerijen! Ga mee in de nieuwe vleestrend: hang je vlees vóór je slagerij in plaats van erin. En dan het liefst met alles er nog op en aan. Complete achtervoeten (met kloten) en een geit vanzelfsprekend met de behaarde kop er nog aan. Probeer wel een plekje in de zon te vinden, dat licht mooi uit en rijpt sneller.
Ezeltje trek
In de bergen zagen wij meer ezels en muilezels dan auto’s.
La grande mwoah
“Heerlijk”, “Er was eigenlijk geen een maaltijd die niet lekker was”, “Genieten”. Voorafgaande waren desgevraagd de lofprijzingen op de Marokkaanse keuken veelbelovend. Wat vonden uw foodhelden ervan: mwoah. Natuurlijk, ze hebben gesmuld van het streetfood, de honing, het goede brood. Maar over het geheel genomen vonden ze alles nogal laag op smaak. Weinig zout en vooral weinig specerijen. Zo’n tagine is toch eigenlijk maar een eenvoudige stoofschotel, met voor een land dat zo veel mooie specerijen heeft weinig smaakmakers. De koekjes: overwegend of heel droog of heel plat zoet. Het langverwachte hoogtepunt: de vrijdagcouscous, notabene bij iemand thuis: niet meer dan een totaal doodgekookte pan grove groenten zonder enige toegevoegd aroma met dodelijk saaie (maar wel mooi los gestoomde) couscous. Een geweldige verse vis aan de kust van Essaouira: niet eens zout. De beroemde sardineballetjes uit Sifa: een flauw balletje van sardine, laag op smaak, met alleen een beetje komijn. Want komijn, dat krijg je wel overal bij. Het is echt niet zo dat meneer en vriendin in touristententjes zaten, ze aten met de Marokkanen, bij de Marokkanen. Bij terugkomst uit Thailand liepen meneer en vriendin huilend door de Amazing Oriental en kookten thuis nog weken lang met vissaus en limoenblad. Nu resteert slechts het potje honing en de belofte de komende weken geen brood meer te eten.
Broodbuik
Meneer heeft nog nooit zo veel brood bij elkaar gezien. Heerlijk brood. Knapperig brood. Vers brood. Goedkoop brood. Verrukkelijk. Maar wat een hoeveelheid.
Waar is de geitenkaas?
Voor een land met zo veel geiten en schapen is er opvallend weinig kaas beschikbaar. Wat je vooral treft, en wat dé standaardkaas in Marokko lijkt te zijn, is La Vache qui rite. Ontbijt, lunch: je krijgt er een puntje in een folietje bij. Niet alleen voor ons als toeristen, de Marokkanen links en rechts van ons aten hetzelfde.
Lees meer
Lees ook de andere culinaire avonturen in Marokko. Op instagram heeft meneer ook veel gestoried.
Eén reactie op “14 dingen die opvielen in Marokko”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Nieuwe Wateetons site
In 2006 startte meneer Wateetons nietsvermoedend een culinair blogje. 15 jaar later bestaat het nog steeds, met 3000+ posts, 8 boeken, honderden workshops en één Meneer. En, een nieuw design dat beter recht doet aan de vele producten van Ome Meneer Wateetons.
Dingen die ons opvielen in Hongarije
Drie weken reisden wij met een busje door Hongarije. Dit viel ons op. Van ambulance geluid tot walnoten, tot het toetjesassortiment en de super mcfreeze.
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Tsja Marokkaans eten is heerlijk zei ik, maar dat is ook vooral omdat ik de hapjes bij de thee van Marokkaanse vriendinnen niet te versmaden vind. Chebakia, msemmen, heerlijk platbrood en zoetigheid maar inderdaad qua tagines en avondeten heb ik eigenlijk niet zo veel ervaring met de marokkaanse keuken op wat harira na.