Meneer is gelukkig

Ze hadden hem gekregen voor hun huwelijk. Maar J en JC wisten niet wat ze er mee moesten. Bovendien was J eigenlijk een beetje moslim en daarmee geen grote afnemer van varkensvlees. Of ik hen misschien kon laten zien hoe je een jamón serveert, dan mocht ik hem na afloop houden. U begrijpt dat meneer in zijn nopjes was. Hij was ook op het betreffende huwelijk en had de apart gevormde tas met Spaanse opdruk onmiddelijk herkend en zelfs de gever gecomplimenteerd met zijn originele cadeau. En nu was meneer plots de eigenaar. Hij kon zijn geluk niet op.

Het is een Ibérico, met het bekende zwarte voetje. Volgens de website van de leverancier gevoed met zowel eikels als al hetgeen het varken zelf bij elkaar scharrelt. En hij weeg een kilo of zes. Moddervet en boterzacht. Tamelijk mild van smaak en dus puur, als tapas, het lekkerst. Het is overigens een paleta, een voorpoot, en geen jamón. Maar een gegeven varkenspoot moet je niet in het spierweefsel kijken, zei mijn moeder altijd.