Zelf Camembert maken – poging 2: iets beter, maar nog steeds ontegenzeggelijk: FAIL

Circa twee weken geleden deed meneer een tweede poging tot het maken van Camembert, nadat zijn eerste poging tot een jammerlijke mislukking had geleid. De eerste tekenen van poging twee waren goed. Zachte kaasjes, veel schimmel.

Maar schijn bedroog. De laatste dagen begonnen de kaasjes vervaarlijk droog te ogen. En ook een beetje plat en dun. Meneer besloot niet langer te wachten en er het mes in te zetten. Aan de binnenzijde trof hij, in tegenstelling tot poging één, geen snoeiharde schaaf Camembert aan maar een soepele jonge kaas. Met een lichte Camembertsmaak. Kortom: een duidelijke stap vooruit. Een klein detail: brem-fokking-zout. Weer twee stappen achteruit.

Wat ging er goed:

• De lage temperatuur van de wrongel had goed uitgepakt. De kaasjes bleven vrij vochtig en soepel en de schimmel tierde welig.

Wat ging er (vermoedelijk) fout:

• De kaasjes waren te dun. Daardoor waren ze gevoelig voor indrogen.
• Ook gebruikte meneer te veel zout en doordat de kaasjes te dun waren kon deze makkelijk tot diep in de kaas doordringen.

Wat gaat meneer bij de volgende poging doen (want die komt er, dat begrijpt u):

• Hij gaat ervoor zorgen dat de kaasjes goed dik zijn door gedurende het inklinken van de kaasjes steeds wrongel te blijven toevoegen. Wellicht dat een dikke kaas minder snel uitdroogt.