Ovengedroogde tomaten: rampspoed en wanhoop
Ooit maakte meneer zongedroogde tomaten. In de oven. Dat was een mislukking, of in ieder geval geen succes. Na zes uur drogen waren de tomaten verre van droog. Maar tegen die tijd was meneer het wel een beetje zat om steeds de timer van de oven in de gaten te houden.
Maar u kent meneer, hij geeft niet op. Al volgt poging twee of drie soms pas anderhalf jaar na het initiële experiment. Zo lang had hij er namelijk voor nodig om uit te vinden hoe hij de timer van de oven kon foppen zodat deze niet na twee uur af zou slaan om daarmee meneer te verplichten in de buurt te blijven. Om zijn groot technisch inzicht wordt meneer zelden geprezen. Hij moet het meer hebben van rollende biceps en een gulle lach. Enfin, hij pakte wat tape, plakte zijn timertje overdadig vast en ging in de tuin zijn biceps oliën.
Na twee uur klonk er een verdachte *pling*. Meneer’s oventimer bleek ook niet geheel vrij van rollende biceps en had alle plakband los weten te rukken. U, oh beste lezer, had dat haarfijn in de gaten. Waarvan akte. Repsect.
Maar, al draait de timer nog zo snel, een meter ductape achterhaalt hem wel. Er kwam een rustgevende stilte over huize Wateetons. Slechts het ruisen van de ventilator was hoorbaar.
Achttien hele uren lang.
En toen, toen meneer na een dag en een nacht ‘s ochtends verlangend en hongerig de oven in keek, vond hij toen gedroogde tomaten?
Nope.
De tomaten waren ongeveer de helft in gewicht afgenomen, maar dat is lang niet genoeg. Het waren halfzachte, een beetje moesige gerimpelde omaatjes waarbij zich op het snijvlak, zo leek het althans, tijdens het drogen een ondoordringbare laag had ontwikkeld. Daardoor bleef er heel veel vocht binnen.
Fail dus. Alweer. Meneer werd er een beetje verdrietig van. En moedeloos. Weg is al dagen de fonkeling in zij ogen, en zelfs zijn biceps glimmen mat en rollen futloos. In zijn nood wendt hij zich tot u, waarde lezer. Help hem. Hoe maakt hij goede zongedroogde tomaten?
(en een extra fail voor de liefhebber: de ductape heeft vrijwel alle tijdsaanduidingen van meneer’s oven afgetrokken)
0 reacties op “Ovengedroogde tomaten: rampspoed en wanhoop”
Geef een reactie
Misschien vind je dit ook leuk
Alternatief worstomhulsel: een petfles
Een petfles kan alles. Van het brouwen van cider en kombucha tot het vangen van rivierkreeftjes. Je kunt er ook worst in maken. Lees meer…
Kombucha reanimatie. Kun je een verwaarloosde SCOBY tot leven wekken?
Meneer Wateetons, het type dat vol enthousiasme met honderd projectjes begint om ze vervolgens weer allemaal te verwaarlozen, probeert een jaar lang uitgedroogde kombucha SCOBY tot leven te wekken.
agenda
DROOM JIJ ER OOK VAN OM MIDDEN IN DE ZWEEDSE NATUUR EEN EDELHERT UIT TE BENEN?
Schrijf je nu in.
Wateetons wilde weekend
Halfgedroogde tomaten zijn toch juist helemaal de bom? U heeft dus geen fail maar een gelukkig geval van serendipiteit te pakken!
Wat ik doe voor half- of ten minste deelsgedroogde tomaten:
– zorgen voor veel oppervlak, dat wil zeggen plakjes in plaats van halve tomaten
– vocht afvoeren in twee stappen, dan wil zeggen eerst met druk en daarna met warme lucht. Druk organiseer ik door de plakjes tussen twee snijplanken te leggen en daar vervolgens zo veel mogelijk gewicht op te stapelen. Geef het een uur om z’n ding te doen
– als laatste doe ik mijn inspanningen teniet door de tomaten zich met olijfolie weer vol te laten zuigen
Zelfs wasserbomben worden (mits rijp) zo heerlijk!
Denk zout!
had je de deur van de oven wel een beetje open staan ,zodat het verdampte vocht kan ontsnappen…? bij mij werkt het altijd gewoon 😕
in de zon natuurlijk!!! Gewoon even een vakantie boeken naar een of ander zonnig oord, tomaatjes snijden en op een rekje in de zon leggen.
beste meneer wateetons,
zelf heb ik in de restaurantkeuken veel ervaring met het (half)drogen van tomaten. Ik begin meestal met pruimtomaten die in eerst ontvel en van zaad ontdoe. Een dag laat ik die partjes vruchtvlees tussen doeken in de koeling drogen, op deze manier raak je al een boel vocht kwijt. Daarna besprenkel je een bakplaat met olijfolie, grofgemalen peper, zeezout rozemarijn en thijm en leg je daar je tomaatjes op.
dan komt het moeilijkste gedeelte, schuif de tomaten in een oven op 90 graden celsius, deur op een kier en vergetn voor een uur of vier.
dit roodoranje goud leg je als ze koel zijn in een mooie weckpot met takjes kruiden van het een of ander en zet je onder de olijfolie.
het is een peut werk maar echt geweldig van smaak. op michelin niveau getest!