Gisteren per ongeluk al even gepost, maar vandaag voor het echie. Waar kijken we naar lieve mensen?

Update: maar wat was het?

Bloedworst, bloedworst, bloedworst en haggis. Dat waren zo’n beetje de pogingen. Was het maar zo’n feest.

“Kijk, die ben ik al bij diverse influencers tegengekomen.” Vriendin Wateetons, met duidelijk een ander Instagram volgprofiel, wees erop bij de Albert Heijn XL. Als influencer uit de derde reserve categorie kon Meneer Wateetons ze natuurlijk niet laten liggen. Tevens: worst.

Althans. De drie Spaanse worstjes die hij aanschafte hadden een worstvorm, een worstnaam (‘fuet’) en worstsmaakmakers (paprika, peper en citroen-tijm) maar een inhoud van.. vijgen.

Fruit worst.

Meneer is geen scherpslijper. Principes kent hij niet. Verontwaardigheid is hem vreemd. Sommigen zouden zeggen “hij is dood van binnen”. Kortom, hij kocht de worstjes en serveerde ze aan zichzelf en een handjevol gasten. De reacties waren gemengd. De combinatie van het zoete van de vijg met de hartige smaakmakers was even wennen, maar daarna niet verkeerd. Met name die met peper viel in de smaak. De citroen-tijm riep de meeste reacties op: “speculaaskruiden”, “iets noord-Afrikaans”. De paprikaworst bleek het minst geliefd. Alle drie zijn ze best hoog op smaak. Naar worst smaken ze natuurlijk niet.

Op een bordje, en door de oogharen of matige lens van een 2 jaar oude telefoon, zien de plakjes er wel een beetje uit als worst. De toevoeging van stukjes amandel geeft de verschillende varianten een leuke worstiaanse tekening.

Uiteindelijk bleken de fruitworstjes het lekkerst als je ze combineert met iets anders, een stukje kaas, een plakje ham of.. worst.