Wateetons testkeuken – Fernus – een pizzaoven op gas die drie jaar werk overbodig maakt

We schrijven het jaar 2013. Meneer Wateetons besluit op een vrijdagochtend dat hij een pizzaoven wil bouwen op zijn micro-landgoed de Drie Wateetonschen. Een uurtje later stak hij een schep in de Veluwse zandgrond en pureerde alvast wat tomaten en plukte een bolletje mozzarella. Zoals wel vaker overschatte Meneer zijn eigen kunnen. Ernstig. Drie jaar nam het project uiteindelijk in beslag. Drie jaar ging hij zonder enige technische kennis, met twee linkerhanden en een performaal IQ van een blinde lama zijn oven te lijf. Hij moest leren metselen, leren stenen zagen, leren meten, leren graven, leren voegen, leren cement maken, leren isoleren, leren metaal bewerken, leren timmeren en leren funderen. Het was, kortom, één lange aaneensluiting van ‘Ah shit’ momenten. En ook, de mooiste zomers uit zijn leven. Hoe echt, hoe puur, hoe bevredigend is het om iets zelf te bouwen met stenen, staal, hout en een haakse slijper.

Toen het klaar was stond er een monster van duizenden kilo’s steen, dat hem 2800 euro had gekost en vijf uur stoken en drie volle kruiwagens hout vereiste voordat de eerste pizza’s erin konden. Maar hoeveel pizza’s kan een mens op? Pizza’s die Meneer om een uur of zeven ‘s avonds bereidde voor gezin, vrienden of familie waarna de oven pas om drie uur ‘s nachts voldoende was afgekoeld voor brood, en om 6 uur ‘s ochtends voor stoofschotels. Dikke doei. Nachtrust voor alles. Kortom, het maken was prachtig, het resultaat belachelijk onpraktisch.

Landgoed de Drie Wateetonschen is samen met DVFKAMW in andere handen overgegaan. Sindsdien maakte Meneer zijn pizza’s op zijn Ferrari G3 pizzaoven. Eigenlijk een onding waarbij de bovenkant nooit goed bruint. Zijn Bastard Medium met pizzasteen wordt net niet heet genoeg en ook daar krijgt Meneer Wateetons de bruining nooit echt goed voor elkaar. Zijn AEG stoomoven is fantastisch, maar met een maximum van 225 graden pizzatechnisch een lachertje. Kortom, Meneer is best gelukkig maar hij had het pizza maken al een beetje opgegeven.

Tot hij een Fernus in handen kreeg.

Fernus

Fernus is een pizzaoven die doet waar Meneer drie jaar en drie kruiwagens hout voor nodig had. In tien minuten. Binnen. Op zijn gasfornuis.

Fernus is een ontwerp van Studio Hans de Gooijer, een Nederlandse ontwerper die onder het merk Fernus & Friends robuste, strakke, metalen producten maakt voor vuur en hout. Geen plastic shit, zo min mogelijk stekkers en volledig recyclebaar.

Fernus is allereerst een ongelofelijk mooi apparaat. Matzwart, gepolijst aluminium of ‘duckgreen’ kan hij zo permanent naast je espresso-apparaat op je kookeiland blijven staan. Belangrijker is dat hij echt werkt. Er zit een cordoriet pizzasteen in voor een krokante bodem, maar bovenal is hij zo ontworpen -patent en al- dat de hitte van de vlammen van je brander dank zij een schuine bodem en tactische luchtgaten ingenieus over je pizza heen worden geleid. Er ontstaat hete luchtwerveling. Zoals in, laten we zeggen, een Italiaanse pizzaoven.

Van 0-350 graden in 10 minuten

Het is een feestje om de thermometer al na de eerste vonk van je wokbrander te zien oplopen. Binnen een paar minuten laat hij Meneers stoomoven achter zich. Na tien minuten tikt de wijzer de 350 graden aan. Een laserthemometer bevestigt dat de steen dan ook heet is. Tien minuten. Dan heeft Meneer zijn Bastard nog niet eens gevuld. Zelfgemaakt less-is-more pizzaatje erin, met de bijgeleverde schep, en drie tot vijf minuten later haal je die sissend weer naar buiten.

Krokante bodem, gesmolten kaas, blazen in de rand en nét dat beetje blakering die een houtoven pizza zo aantrekkelijk maakt. En, door het design hoef je de pizza ook nog eens niet halverwege te draaien. Het gesloten deurtje zorgt dat de bewegende hete lucht overal komt en de pizza gelijkmatig gaart. Dat doen ze je zelfs in Italië niet na. Als je na een paar pizza’s vol zit, zet je het gas uit en kan hij al na een half uurtje weer veilig in de kast. Of je laat hem staan shinen. Want had Meneer al gezegd dat het een heel mooi ding is? Zelfs het design van de doos is gaaf.

Kan hij ook op inductie?

Nee. Op elektrisch: nee. Je hebt er gas voor nodig. Het is wat het is. En, liefst van een wokbrander, dubbele ring, of anderszins stevig aantal kW.

Je leest het, Meneer Wateetons is enthousiast. Dusdanig dat hij na een paar sessies besloot om als gezicht cq kaaklijn van de Fernus te gaan dienen. Heeft hij nog nooit eerder gedaan. Er zijn, buiten de Lidl en Ikea natuurlijk, maar weinig merken of producten waar hij zich voldoende lekker bij voelt om zich eraan te verbinden. Deze wel.

Kost da’?

Wat kost hij, trouwens: €280. That’s it. Een tiende van de prijs van Meneers handgebouwde oven. Een kwart van een kwaliteitskamado of pre-fab houtgestookte oven in je tuin.

Fernus ligt bij de grote kookwinkels als Oldenhof, Kookpunt en Duikelman en een reeks andere kwaliteitskook- en interieur winkels. Of je koopt hem direct op Fernus.nl.