Ooit bouwde Meneer zijn eigen pizzaoven. Drie jaar werk, 2800 euro en drie kruiwagens hout en vijf uur stoken per sessie. Allemaal voor niks geweest, want nu heeft hij iets beters, snellers en goedkopers: Fernus.
Meneer Wateetons had last van mieren. Dan zit er, als rechtgeaarde vinex-jager, maar een ding op..
Eens in de zoveel tijd trekt meneer Wateetons een nieuwkomer uit het vega-vleesschap om te zien hoe ver de industrie gevorderd is. Niet vanuit ‘haha, vegetariërs-zijn-lekker-stom-ik-ben-een-echte-vent-wraaagh’-overwegingen, maar gewoon uit interesse. Meneer is een vooral een amateur-technoloog die toevallig veel met vlees doet.
Hoogtepuntje van het afgelopen jaar? Die keer dat meneer Wateetons een hele dag de deur uit was en zijn telefoon per ongeluk thuis had laten liggen. Na een initiële paniekaanval kwam de rust van de boeddha over hem. Hij zag.. mensen, gebouwen, wolken. Hij voelde wind. Ik ademde. Ik had een lijf. Aandacht. Thuisgekomen besloot hij: dat NOOIT MEER. Dat begrijp je. En opende Reddit.
Gemberbier kennen jullie wel, een makkelijk zelf te maken gefermenteerde frisdrank. Maar wist je dat dat ook met kurkuma kan? En zou het dan ook met laos lukken?
Hij slaapt door, is minder somber, heeft al weer een workshop gegeven en gaat vandaag lekker aan boek nummer 7 schrijven. Kortom, tijd om een eind te maken aan een week heimweeposts. Hij sluit af met twee recepten uit zijn nieuwe favoriete Thaise kookboek.
Meneer Wateetons – net terug uit de Zuid-oost – probeert tegen beter weten in het vakantiegevoel vast te houden door nog een weekje Thais te koken, maar hij eindigt weer bij de Lidl.
Meneer Wateetons kookt – met de gordijnen dicht en de CV op 28 graden – nog een weekje Thais. Want realiteit, dat is een kéuze. Vandaag mango sticky rice.
Wegens groot gelike op de insta’s cum suis, bij deze een recept voor de procureurham die Meneer gisteren maakte.
Afgelopen woensdag mocht meneer voor de eerste keer een workshop charcuterie maken geven. De deelnemers leerden over bederf en conserveren, het verschil tussen zeezout, salvianda en nitrietpekelzout, over vacuumzouten en The Great Wall of Pig, over schimmeltjes en darmen en vooral, bovenal en natuurlijk of course dat je als mens niet zonder een vacumeerapparaat kunt.
Met een zijn nieuwe oven – niet eentje die hij bij zijn huis kreeg, cq op straat heeft gevonden cq bij de Lidl kocht- behoren eerdere overtuigingen als ‘ik ben niet zo van de oven’ plots tot Meneers verleden. Waar zijn vorige exemplaar alleen voor een diepvriespizza voor dochter Wateetons werd aangewend gebruik meneer zijn nieuwe oven inmiddels vrijwel elke dag.
Zowel Unox als de Vegetarische slager brachten binnen een kort tijdsbestek een vegetarische rookworst op de markt. Uw worstoloog en ongesponsorde happy healthy blogmeneer die niet per se negatief staat ten opzichte van vleesvervangers kocht ze allebei, samen met die van Valess.
