My precious

Meneer kocht onlangs een aantal onalleweekse vruchten. Een daarvan was een papaya. Maar wat moet je daar eigenlijk mee? Het enige dat meneer voor de geest stond was het verhaal van Johannes van Dam dat iemand deze vrucht gebruikte om zijn gerief te halen. Daar zag meneer maar vanaf. Vooral omdat hij het niet echt vond passen op een culinaire website. Hoewel, gezien de populariteit van Wateetons onder Playboylezers bent u het daar misschien wel niet mee eens. Stuurt u maar een mailtje.

Enfin, een shakeje dan maar. Meneer houdt van fruitshakes. De fruitmand en koelkast beschouwend ontdekte meneer echter dat hij eigenlijk nogal weinig middelen had om zijn shake uit op te bouwen. Geen limoen. Geen munt. Geen kokosmelk. Achterin de koelkast stond wel een flesje oranjebloesemwater. Een paar maanden geleden voor het eerst gekocht en nog altijd ongeopend. Vooruit maar.

En nu is meneer verslaafd. De smaak van de papaya is hij al weer lang vergeten. Die van alle andere vruchten, groenten (of levensmiddelen in het algemeen eigenlijk) ook. Soep, pasta, brood en gebakken ei. Alles geurt naar oranjebloesem. Hij is al dagen niet meer op zijn werk verschenen. Hij ligt thuis, op de bank. Ruikend aan oranjebloesemwater… My precious.