Wauw, wauw en wauw

Periodiek informeer ik u over de toestand in de Wateetons berging annex rijpingsruimte. Zo ook vandaag. Daar hangt namelijk al drie-en-een-halve maand ongestoord een ham te rijpen. De bil van het meest beschreven varken ooit. Vandaag kreeg meneer het op zijn heupen en nam het gezellige pakketje mee naar casa Wateetons.

Laat ik u even in herinnering brengen hoe de ham er in ging: klik

En zo kwam hij er uit:

Ingesnoerd door de touwen. Verkleurd (door de peperkorrels) en met hier en daar een plekje oppervlakkige schimmel. Erg appetijtelijk zag het er niet uit. Maar meneer wat allang blij dat het geen krioelende massa maden betrof.

Spannend moment 2: het aansnijden:

Hoe cool! Het zag eruit als… ham!

Spannend moment 3: het proeven. Het eerst wat meneer dacht was: “Dat is waar ook, ik had hem gerookt.” Dat was goed te merken. De rooksmaak was tot diep in het vlees doorgedrongen. Toen dacht meneer: “Best lekker!” Zoutgehalte perfect, mondgevoel en soepelheid ronduit geweldig. Geen spoortje van uitdroging of taaiheid. Maar, jong. Te jong voor de verkoop. De rijke gerijpte hamsmaak moest zich nog wat verder ontwikkelen. Dat mag gelukkig ook, na drie maanden. Tenslotte dacht meneer: “Meneer Wateetons, wat bent toch een coole dude.”