Als foodie in de all-inclusie (2)
Daar zat meneer dan, met zijn zes kookboeken en niet meer zo heel zichtbare dito-pack: in zijn zwembroek in de all-inclusive eetzaal van een resort in Egypte.

Daar zat meneer dan, met zijn zes kookboeken en niet meer zo heel zichtbare dito-pack: in zijn zwembroek in de all-inclusive eetzaal van een resort in Egypte.
Meneer en dochter Wateetons ontbijten buiten de deur en doen daarvan verslag. Vandaag: bonen en pannenkoeken in de Egyptische All inclusive.
We kennen de krokante chocoladewafels allemaal. Vier stuks in pakje zodat je het gevoel hebt dat je lekker veel krijgt. Met die bevredigende breuk en lekkere crunch. Maar de chocoladesnack herbergt een donker geheim.
Surfles, zwembad, een museum, VR-en, zelf een Big Mac maken en logeren. Dochter Wateetons kiest bescheiden vermaak in de anderhalve week die we samen thuis doorbrengen. En ontbijten in een hotel. Dit maal het iconische Victoria Hotel in Amsterdam. Maar is het ontbijt net zo iconisch?
Het gewone leven is al weer een week in volle gang. Alsof je nooit weg bent geweest. Een week waarin je traditiegetrouw met je partner boven een glas van die wijn die bij dat boertje zo veel beter smaakte, bedenkt “hoe kunnen we dat ontspannen vakantiegevoel nou ook in het dagelijks leven vasthouden”. Een week waarin je afvraagt, wanneer ben ik nou echt gelukkig? Wat is er nu belangrijk in het leven? Heb ik bijvoorbeeld écht drie vacumeerapparaten nodig?
Weet u nog, die jonge onrijpe peertjes, ongeveer een maand geleden in een 2% pekel gelegd waarna meneer op vakantie ging? Nou, die proefde meneer vandaag.
Boem. Zo maar nog een Bosnië bites. Terwijl meneer al
Meneer, uw dappere strijder aan de culinaire frontlinies, moest van
Ruim twee weken #vanlifede meneer Wateetons door Bosnië en Herzegovina,om
Meneer Wateetons hartje buitenlandse supermarkten. Wie niet trouwens. Zo uniek
Dat zuigt dus. Hard. Veel te zacht. Meer softijs dan
Uw correspondent is inmiddels in Herzegovina gearriveerd. Dat noem je