Willekeurige gedachten over de Elzas
Meneer reed onlangs met de wateetonsbus en de vriendin een weekje door de Elzas. Dit viel hem, in willekeurige volgorde en mate van interessantheid, op.
Meneer reed onlangs met de wateetonsbus en de vriendin een weekje door de Elzas. Dit viel hem, in willekeurige volgorde en mate van interessantheid, op.
Op de laatste Elzasser vakantiedag probeert meneer nog een aantal artisinale charcuterie te scoren. Hij eindigt met een voorgesneden paté.
Voor het Elzasser slagersbezoek van vandaag had meneer wateetons zijn zinnen gezet op de ‘rauwe charcuterie’ of ‘whole muscle charcuterie’ waartoe de rauwe hammen, coppa’s en pancetta’s behoren. Hij kreeg ruzie, werd afgezet maar kwam toch als winnaar uit de strijd.
Elke dag. Boucherie. Elke dag. Boulangerie. Vandaag schafte meneer hier in de Elzas weer vier carnivoren heerlijkheden aan.
Meneer is een weekje in de Elzas. hij bezoekt elke dag een slager voor een dosis worst en charcuterie.
Meneer is een weekje in de Elzas. Vijf uurtjes rijden slechts en op elke hoek van de straat een boulangerie en boucherie. Bij die laatste koopt meneer elke dag de mooiste charcuterie.
Naast foodwriter, workshopleider, kaaklijnkolonel en sixpacksergeant is meneer ook (aspirant) ‘vanlifer’. Per vandaag zijn er nieuwe kanalen waar hij dit deel van zijn leven op deelt: ‘Ons vanlife’ op youtube en instagram. En een eerste vlog!
Volg ons, en lees verder.
In een opruimerige-post-vakantie-we-gaan-het-helemaal-anders-doen-bui besloot meneer zijn berging op te schonen. Te beginnen met die achterlijke voorraad alcohol.
Meneer was een weekje in Italië, een uurtje ten zuiden van Rome. Vader-dochter quality time, dus zijn meneerschap stond op een laag pitje. Toch viel hem een aantal dingen op over pizza, slagroom en carbonara met ei.
Meneer maakt Munster: de tussenstand. Na 2,5 weken rijpen onder drie omstandigheden kan meneer alvast enkele voorlopige conclusies trekken.
Meneer probeert weer eens kaas te maken en was bijna vergeten dat hij 11 jaar geleden ook al eens helemaal in de kaas was gedoken. Met de nodige ah shit momenten én successen. Vandaag: het maken van de Munsterkaas.
Er komt maar geen eind aan de heimwee van meneer naar de Elzas. Misschien is het omdat hij een dagje ouder wordt (er hang soms ook een druppel aan zijn neus). Misschien is het omdat hij content nodig heeft voor zijn blog. Hoe het ook zij, ter hoogte van Kintzheim sprak hij op stellige toon “ik moet weer meer kaas gaan maken”. Munsterkaas.