In sporadische vlagen van opruimwoede staat hij een uurtje te schoffelen, trekt labbekakkerig een paar plukken gras tussen de tegels vandaan of verplaatst wat blaadjes van links naar rechts.  ‘t Is leuk zo’n tuintje,  maar als je behept bent met meneer wateetons’ persoonlijkheid dan is het er altijd een teringzooi die zich elke keer als je de gordijnen opent in al zijn overwoekerdheid aan je openbaart. Onder die blaadjes steevast: slakk……