Bijna tien jaar lang schreef meneer Wateetons zijn twee of driemaandelijkse column in Elle Eten. Best aardig natuurlijk, grapje hier, schurend randje daar. Nieuw inzichtje op z’n tijd. Maar gewoon een column van 500 woorden in Word. Hoe die vervolgens in het blad verscheen was van een totaal andere klasse. Snedige kop erboven, paginavullend, spelfouten eruit -foutste grappen soms ook- maar bovenal afgemaakt, in kracht verdubbeld, naar een hoger plan getild door de messcherpe, perfect passende en altijd briljante illustratie van Paul Faassen.