Sinds 2006 schrijft Meneer Wateetons over eten op zijn culinaire blog. Bijna 15 jaar content. 3000 posts, 30k bezoekers per maand. Eén Meneer.
Eens in de zoveel tijd stappen dochter en meneer Wateetons een nietsvermoedend hotel binnen om daar het ontbijt te testen. Zodra ze gespot worden is het natuurlijk alle hens aan dek, paniekerige obers en snelsnelsnel alle worstjes rechtleggen. Van de week bezochten uw ontbijtstrijders het Double Tree by Hilton in Amsterdam en stapten in verwarring weer naar buiten.
Meneer reist nu een kleine twee weken door Marokko. Culinair worden er een aantal thema’s zichtbaar, zoals daar zijn ‘brood’, ‘geroosterd vlees’ , ‘streetfood’ en ’tagine’. Stoofgerechten of een gebakken eitje bij het ontbijt, ze worden geserveerd in een tagine.
Daar gaan ze weer, uw vanlife helden! Geen plan, maar ook geen bus wegens te ver, geen overnachtingen geboekt behalve de eerste en wel veel honger. Wat moeten meneer en vriendin Wateetons absoluut proeven in (zuidelijk) Marokko?
Het is fijn wonen in Amsterdam-Noord, maar het winkelcentrum ligt er al jaren een beetje treurig bij. Grote winkels vertrekken, telefoonhoesjesuitbaters, goedkope kledingwinkels en boekenoutlets vullen de overgebleven etalages en verdwijnen vervolgens weer net zo snel als ze gekomen zijn. In de afgelopen week vond meneer zich echter élke dag terug op het Buikslotermeerplein. Waarom: Amazing Oriental.
Uw vanlife helden zijn weer thuis en zitten vertrouwd vol stress achter de laptop. Heerlijk. Met een persisterende knoflookwalm en 12 flessen Tokay om de werkweek het hoofd te bieden denken zij terug aan het mooie Slowakije. Naast de reeds beschreven observaties en ervaringen vielen hen nog een aantal zaken op.
“Is het lekker?” vraagt vriendin Wateetons. “Ja” antwoordt meneer. “Althans, Slowaaks lekker”. Meneer en vriendin proeven nog een hand vol klassiekers uit de Slowaakse keuken.
meneer is een paar weken in Slowakije. Hij deelt zijn culinaire avonturen met u. Tussendoor eet hij een ijsje.
Het is zaterdag, en Meneer is nu een kleine week on the road. Denkt hij. Dat is het mooie van vakantie. Na een paar vertraagdagen in Oostenrijk is hij in Slowakije gearriveerd. Met spit – auw- en snotverkouden.
Meneer eet een broodje in de porchettahoofdstad van de wereld en heeft kritiek op 2000 jaar traditie.
De Elzasser dagen liggen ver achter ons, maar met een beetje fantasie en veel wijn in de berging, kaasjes in de koelkast, af en toe op de parkeerplaats in de bus slapen en in de tuin van de buren pissen (terwijl we iets in het Duits schreeuwen) weten we het gevoel aardig vast te houden. En met flammkuchen natuurlijk.
Meneer reed onlangs met de wateetonsbus en de vriendin een weekje door de Elzas. Dit viel hem, in willekeurige volgorde en mate van interessantheid, op.
Net als zijn broertje en tal van andere lokale producten is de saucisse de Montbéliard logisch ontstaan ontstaan uit lokale omstandigheden: veel kaasboeren, dus veel wei en dus veel varkens om die wei op te eten, dat gekoppeld aan relatief vochtige en koele bergachtige omstandigheden waardoor rook van lokale bomen nodig was om hem te conserveren: een varkensworstje gerookt op naaldhout. Het is allemaal zo makkelijk.
Meneer reist nu een kleine twee weken door Marokko. Culinair worden er een aantal thema’s zichtbaar, zoals daar zijn ‘brood’, ‘geroosterd vlees’ , ‘streetfood’ en ’tagine’. Stoofgerechten of een gebakken eitje bij het ontbijt, ze worden geserveerd in een tagine.
Het is fijn wonen in Amsterdam-Noord, maar het winkelcentrum ligt er al jaren een beetje treurig bij. Grote winkels vertrekken, telefoonhoesjesuitbaters, goedkope kledingwinkels en boekenoutlets vullen de overgebleven etalages en verdwijnen vervolgens weer net zo snel als ze gekomen zijn. In de afgelopen week vond meneer zich echter élke dag terug op het Buikslotermeerplein. Waarom: Amazing Oriental.
“Is het lekker?” vraagt vriendin Wateetons. “Ja” antwoordt meneer. “Althans, Slowaaks lekker”. Meneer en vriendin proeven nog een hand vol klassiekers uit de Slowaakse keuken.
Het is zaterdag, en Meneer is nu een kleine week on the road. Denkt hij. Dat is het mooie van vakantie. Na een paar vertraagdagen in Oostenrijk is hij in Slowakije gearriveerd. Met spit – auw- en snotverkouden.
De Elzasser dagen liggen ver achter ons, maar met een beetje fantasie en veel wijn in de berging, kaasjes in de koelkast, af en toe op de parkeerplaats in de bus slapen en in de tuin van de buren pissen (terwijl we iets in het Duits schreeuwen) weten we het gevoel aardig vast te houden. En met flammkuchen natuurlijk.
Net als zijn broertje en tal van andere lokale producten is de saucisse de Montbéliard logisch ontstaan ontstaan uit lokale omstandigheden: veel kaasboeren, dus veel wei en dus veel varkens om die wei op te eten, dat gekoppeld aan relatief vochtige en koele bergachtige omstandigheden waardoor rook van lokale bomen nodig was om hem te conserveren: een varkensworstje gerookt op naaldhout. Het is allemaal zo makkelijk.
Culinaire alleskunner Meneer Wateetons geeft verschillende gezellige en humoristische workshops waar je daadwerkelijk wat van opsteekt. Keuze uit meer dan dertig onderwerpen. Te boeken als bedrijfsuitje, voor vrienden of schrijf je in voor één van de workshops die voor de komende maanden in de agenda staat.
Al Meneers blogberichten in een archief. Hoe mooi wil je het hebben?
