Sinds 2006 schrijft Meneer Wateetons over eten op zijn culinaire blog. Bijna 15 jaar content. 3000 posts, 30k bezoekers per maand. Eén Meneer.
Meneer probeert weer eens kaas te maken en was bijna vergeten dat hij 11 jaar geleden ook al eens helemaal in de kaas was gedoken. Met de nodige ah shit momenten én successen. Vandaag: het maken van de Munsterkaas.
Er komt maar geen eind aan de heimwee van meneer naar de Elzas. Misschien is het omdat hij een dagje ouder wordt (er hang soms ook een druppel aan zijn neus). Misschien is het omdat hij content nodig heeft voor zijn blog. Hoe het ook zij, ter hoogte van Kintzheim sprak hij op stellige toon “ik moet weer meer kaas gaan maken”. Munsterkaas.
De Elzasser dagen liggen ver achter ons, maar met een beetje fantasie en veel wijn in de berging, kaasjes in de koelkast, af en toe op de parkeerplaats in de bus slapen en in de tuin van de buren pissen (terwijl we iets in het Duits schreeuwen) weten we het gevoel aardig vast te houden. En met flammkuchen natuurlijk.
In Over Charcuterie kom je alles te weten over het zelf maken van vleeswaren: van Italiaanse hammen, coppa en pancetta, tot beroemde Franse patés en terrines en Nederlandse slagersklassiekers als achterham of rookvlees.
Meneer reed onlangs met de wateetonsbus en de vriendin een weekje door de Elzas. Dit viel hem, in willekeurige volgorde en mate van interessantheid, op.
Recent dronk hij een kop koffie met Hans. Hans, 50+, met een prima lopend internationaal bedrijf is besmet door het worstvirus en wil er zijn werk van maken. Mooi. Hij is op zoek naar ruimte en medewerkers. Weten jullie iets?
Meneer zit nog wel eens op de fiets of in de wateetonsbus en dan luistert hij podcasts. Recentelijk toegevoegd aan zijn lijstje: smaakmakers van radiomaker Zegert van der Linde en niet alleen omdat meneer centraal staat in de laatste aflevering.
Net als zijn broertje en tal van andere lokale producten is de saucisse de Montbéliard logisch ontstaan ontstaan uit lokale omstandigheden: veel kaasboeren, dus veel wei en dus veel varkens om die wei op te eten, dat gekoppeld aan relatief vochtige en koele bergachtige omstandigheden waardoor rook van lokale bomen nodig was om hem te conserveren: een varkensworstje gerookt op naaldhout. Het is allemaal zo makkelijk.
Meneer zit alweer in zijn Action badjas achter de laptop, maar heeft een voorraad kaas, wijn en charcuterie in huis waarmee hij zich met de ogen dicht en neus open nog weken in de Elzas kan wanen. Daar at hij ook de saucisse de Morteau. Met een beetje proeven, een beetje google en een beetje basisworstkennis uit een zeker boek is die wel na te maken.
Op de laatste Elzasser vakantiedag probeert meneer nog een aantal artisinale charcuterie te scoren. Hij eindigt met een voorgesneden paté.
Voor het Elzasser slagersbezoek van vandaag had meneer wateetons zijn zinnen gezet op de ‘rauwe charcuterie’ of ‘whole muscle charcuterie’ waartoe de rauwe hammen, coppa’s en pancetta’s behoren. Hij kreeg ruzie, werd afgezet maar kwam toch als winnaar uit de strijd.
Oh, la douce France, met je duizelingwekkende aanbod aan kazen.
Er komt maar geen eind aan de heimwee van meneer naar de Elzas. Misschien is het omdat hij een dagje ouder wordt (er hang soms ook een druppel aan zijn neus). Misschien is het omdat hij content nodig heeft voor zijn blog. Hoe het ook zij, ter hoogte van Kintzheim sprak hij op stellige toon “ik moet weer meer kaas gaan maken”. Munsterkaas.
In Over Charcuterie kom je alles te weten over het zelf maken van vleeswaren: van Italiaanse hammen, coppa en pancetta, tot beroemde Franse patés en terrines en Nederlandse slagersklassiekers als achterham of rookvlees.
Recent dronk hij een kop koffie met Hans. Hans, 50+, met een prima lopend internationaal bedrijf is besmet door het worstvirus en wil er zijn werk van maken. Mooi. Hij is op zoek naar ruimte en medewerkers. Weten jullie iets?
Net als zijn broertje en tal van andere lokale producten is de saucisse de Montbéliard logisch ontstaan ontstaan uit lokale omstandigheden: veel kaasboeren, dus veel wei en dus veel varkens om die wei op te eten, dat gekoppeld aan relatief vochtige en koele bergachtige omstandigheden waardoor rook van lokale bomen nodig was om hem te conserveren: een varkensworstje gerookt op naaldhout. Het is allemaal zo makkelijk.
Op de laatste Elzasser vakantiedag probeert meneer nog een aantal artisinale charcuterie te scoren. Hij eindigt met een voorgesneden paté.
Oh, la douce France, met je duizelingwekkende aanbod aan kazen.
Culinaire alleskunner Meneer Wateetons geeft verschillende gezellige en humoristische workshops waar je daadwerkelijk wat van opsteekt. Keuze uit meer dan dertig onderwerpen. Te boeken als bedrijfsuitje, voor vrienden of schrijf je in voor één van de workshops die voor de komende maanden in de agenda staat.
Al Meneers blogberichten in een archief. Hoe mooi wil je het hebben?
