Sinds 2006 schrijft Meneer Wateetons over eten op zijn culinaire blog. Bijna 15 jaar content. 3000 posts, 30k bezoekers per maand. Eén Meneer.
“Ouwe lullen moeten weg, ouwe lullen moeten weg, ouwe lullen staan alleen maar in de weg” zong Het Simplistisch Verbond 35 jaar geleden. Tuttut, poehpoeh, moet dat nou. Het is natuurlijk typische ouwe lullengedrag om, nu ik zelf ouder ben dan Koot en Bie toen ze dit schreven, deze wijsheid in twijfel te gaan trekken en een lans te breken voor ouderdom.
Bijna tien jaar lang schreef meneer Wateetons zijn twee of driemaandelijkse column in Elle Eten. Best aardig natuurlijk, grapje hier, schurend randje daar. Nieuw inzichtje op z’n tijd. Maar gewoon een column van 500 woorden in Word. Hoe die vervolgens in het blad verscheen was van een totaal andere klasse. Snedige kop erboven, paginavullend, spelfouten eruit -foutste grappen soms ook- maar bovenal afgemaakt, in kracht verdubbeld, naar een hoger plan getild door de messcherpe, perfect passende en altijd briljante illustratie van Paul Faassen.
Meneer dook voor Elle Eten in de gasbranders. Wat kost dat? Wat kun je ermee en wat heeft Johannes van Dam ermee te maken?
Moet je je vlees nou zouten voor het bakken, of erna? De eeuwige vraag die natuurlijk alleen beantwoord kan worden met een timelapse.
“Een stuk over het schrijven van een kookboek. Misschien is dat wel leuk.” Was getekend, de hoofdredacteur van Elle Eten. Met zes boeken op mijn naam staar ik naar het scherm. Hoe doe ik dat eigenlijk, een kookboek schrijven? Een zweetdruppel valt op het toetsenbord. Ik besluit een dagboek bij te houden.
De plakken kroepoek van de Chin-Ind zijn een Nederlandse uitvinding. Garnalen bevatten ze nauwelijks. Maar dat hoeft ook niet, want je kunt overal kroepoek van maken.
Meneer Wateetons, auteur van vijf standaardwerken over onder andere worst maken,
[Deze column verscheen eerder in het leukste culinaire blad met
[de nieuwe Elle Eten – het leukste culiblad zonder
[Dit stuk verscheen eerder in het leukste culinaire blad van
[dit stuk verscheen eerder in Elle Eten] Je kent Vacuvin
[dit artikel verscheen eerder in het leukste culiblad van Zuid-Holland
Bijna tien jaar lang schreef meneer Wateetons zijn twee of driemaandelijkse column in Elle Eten. Best aardig natuurlijk, grapje hier, schurend randje daar. Nieuw inzichtje op z’n tijd. Maar gewoon een column van 500 woorden in Word. Hoe die vervolgens in het blad verscheen was van een totaal andere klasse. Snedige kop erboven, paginavullend, spelfouten eruit -foutste grappen soms ook- maar bovenal afgemaakt, in kracht verdubbeld, naar een hoger plan getild door de messcherpe, perfect passende en altijd briljante illustratie van Paul Faassen.
Moet je je vlees nou zouten voor het bakken, of erna? De eeuwige vraag die natuurlijk alleen beantwoord kan worden met een timelapse.
De plakken kroepoek van de Chin-Ind zijn een Nederlandse uitvinding. Garnalen bevatten ze nauwelijks. Maar dat hoeft ook niet, want je kunt overal kroepoek van maken.
[Deze column verscheen eerder in het leukste culinaire blad met
[Dit stuk verscheen eerder in het leukste culinaire blad van
[dit artikel verscheen eerder in het leukste culiblad van Zuid-Holland
Culinaire alleskunner Meneer Wateetons geeft verschillende gezellige en humoristische workshops waar je daadwerkelijk wat van opsteekt. Keuze uit meer dan dertig onderwerpen. Te boeken als bedrijfsuitje, voor vrienden of schrijf je in voor één van de workshops die voor de komende maanden in de agenda staat.
Al Meneers blogberichten in een archief. Hoe mooi wil je het hebben?
