Willekeurige gedachten over de Elzas
Meneer reed onlangs met de wateetonsbus en de vriendin een weekje door de Elzas. Dit viel hem, in willekeurige volgorde en mate van interessantheid, op.
Sinds 2006 schrijft Meneer Wateetons over eten op zijn culinaire blog. Bijna 15 jaar content. 3000 posts, 30k bezoekers per maand. Eén Meneer.
Meneer reed onlangs met de wateetonsbus en de vriendin een weekje door de Elzas. Dit viel hem, in willekeurige volgorde en mate van interessantheid, op.
Recent dronk hij een kop koffie met Hans. Hans, 50+, met een prima lopend internationaal bedrijf is besmet door het worstvirus en wil er zijn werk van maken. Mooi. Hij is op zoek naar ruimte en medewerkers. Weten jullie iets?
Meneer zit nog wel eens op de fiets of in de wateetonsbus en dan luistert hij podcasts. Recentelijk toegevoegd aan zijn lijstje: smaakmakers van radiomaker Zegert van der Linde en niet alleen omdat meneer centraal staat in de laatste aflevering.
Net als zijn broertje en tal van andere lokale producten is de saucisse de Montbéliard logisch ontstaan ontstaan uit lokale omstandigheden: veel kaasboeren, dus veel wei en dus veel varkens om die wei op te eten, dat gekoppeld aan relatief vochtige en koele bergachtige omstandigheden waardoor rook van lokale bomen nodig was om hem te conserveren: een varkensworstje gerookt op naaldhout. Het is allemaal zo makkelijk.
Meneer zit alweer in zijn Action badjas achter de laptop, maar heeft een voorraad kaas, wijn en charcuterie in huis waarmee hij zich met de ogen dicht en neus open nog weken in de Elzas kan wanen. Daar at hij ook de saucisse de Morteau. Met een beetje proeven, een beetje google en een beetje basisworstkennis uit een zeker boek is die wel na te maken.
Op de laatste Elzasser vakantiedag probeert meneer nog een aantal artisinale charcuterie te scoren. Hij eindigt met een voorgesneden paté.
Voor het Elzasser slagersbezoek van vandaag had meneer wateetons zijn zinnen gezet op de ‘rauwe charcuterie’ of ‘whole muscle charcuterie’ waartoe de rauwe hammen, coppa’s en pancetta’s behoren. Hij kreeg ruzie, werd afgezet maar kwam toch als winnaar uit de strijd.
Oh, la douce France, met je duizelingwekkende aanbod aan kazen.
Elke dag. Boucherie. Elke dag. Boulangerie. Vandaag schafte meneer hier in de Elzas weer vier carnivoren heerlijkheden aan.
Meneer is een weekje in de Elzas. hij bezoekt elke dag een slager voor een dosis worst en charcuterie.
Meneer is een weekje in de Elzas. Vijf uurtjes rijden slechts en op elke hoek van de straat een boulangerie en boucherie. Bij die laatste koopt meneer elke dag de mooiste charcuterie.
Tijdens Hemelvaart is meneer Wateetons bij Beemsterlant’s varken en op vrijdag 7 juni bij Braumarkt. Kom langs!
Recent dronk hij een kop koffie met Hans. Hans, 50+, met een prima lopend internationaal bedrijf is besmet door het worstvirus en wil er zijn werk van maken. Mooi. Hij is op zoek naar ruimte en medewerkers. Weten jullie iets?
Net als zijn broertje en tal van andere lokale producten is de saucisse de Montbéliard logisch ontstaan ontstaan uit lokale omstandigheden: veel kaasboeren, dus veel wei en dus veel varkens om die wei op te eten, dat gekoppeld aan relatief vochtige en koele bergachtige omstandigheden waardoor rook van lokale bomen nodig was om hem te conserveren: een varkensworstje gerookt op naaldhout. Het is allemaal zo makkelijk.
Op de laatste Elzasser vakantiedag probeert meneer nog een aantal artisinale charcuterie te scoren. Hij eindigt met een voorgesneden paté.
Oh, la douce France, met je duizelingwekkende aanbod aan kazen.
Meneer is een weekje in de Elzas. hij bezoekt elke dag een slager voor een dosis worst en charcuterie.
Tijdens Hemelvaart is meneer Wateetons bij Beemsterlant’s varken en op vrijdag 7 juni bij Braumarkt. Kom langs!
Culinaire alleskunner Meneer Wateetons geeft verschillende gezellige en humoristische workshops waar je daadwerkelijk wat van opsteekt. Keuze uit meer dan dertig onderwerpen. Te boeken als bedrijfsuitje, voor vrienden of schrijf je in voor één van de workshops die voor de komende maanden in de agenda staat.
Al Meneers blogberichten in een archief. Hoe mooi wil je het hebben?